Niet de interessantste ster van het sterrenstelsel

Het eerste boek in de Aftermath-trilogie van Chuck Wendig belooft veel. Eindelijk lezen we over wat er zich afspeelt na The Return of the Jedi. Ondanks dat de schrijfstijl levendig en vlot aandoet, is de onderbreking van het hoofdverhaal met kortere, minder belangrijke hoofdstukken jammerlijk te noemen.  

De film Rogue One, waarin rebellen trachten de plannen van The Death Star te stelen, was uniek te noemen omwille van één punt: de hoofdrolspeelster was Jyn Erso, een vrouw. Hierna volgde The Force Awakens met 'superwoman' Rey. Het hoofdpersonage van Aftermath is ook een vrouw én moeder: Norra. Een moeder die haar kind heeft moeten achterlaten bij haar zus op haar thuisplaneet Akiva, zodat ze kon meevechten met de rebellen. Na een grootse overwinning de Battle of Endor keert ze terug naar huis en naar haar inmiddels 15-jarige zoon Temmin. Ze merkt hoe moeilijk het is om weer een band op te bouwen met de zoon die ze drie jaar niet heeft gezien. Terwijl ze worstelt met haar tegenstribbelende zoon, komt ze voor hetere vuren te staan. Op Akiva komen namelijk belangrijke figuren van de Empire bijeen. Dé uitgelezen kans voor Y-Wing piloot Norra en haar zoon Temmin om samen te vechten tegen het kwaad.  

De avonturen van Norra zijn indrukwekkend, ze is een heldhaftige vrouw die van aanpakken weet én iemand die bij vlagen ook nog eens grappig is:

‘Jij bent… lenig,’ zegt hij.            

‘En jij blijkt van geen enkel nut. Gecondoleerd.’  

Je voelde hem misschien al komen, maar is er ook een grote ‘maar’. Het hoofdverhaal, dat van Norra, wordt steeds onderbroken door een ‘interlude’. Dit zijn korte hoofdstukken die gaan over andere gezinnen in het sterrenstelsel die worden geteisterd door de Empire. Dit maakt niet alleen het verhaal van Norra lastig te volgen, het maakt ook dat je je als lezer niet bindt met het hoofdpersonage. De vraag is of er in dit boek wel ruimte was voor zoveel individuele verhalen en of het nodig was om zo uit te weiden over andere levens.  

Desalniettemin moet worden vermeld dat de schrijfstijl van Wendig prettig leesbaar is. Er zit een bepaalde vlotheid in die precies aansluit op de gebeurtenissen die zich in vlot tempo afspelen. Al kan het zijn dat de lezer zich overgeinfomeerd voelt na het lezen van zoveel verwijzingen naar (eerdere) gebeurtenissen. Het is alsof Wendig al zoveel in één boek heeft willen stoppen, terwijl hij enkele gebeurtenissen ook achter de hand had kunnen houden voor deel 2 en 3 in de trilogie. Het is bovenal een vermakelijk boek voor de échte Star Wars-fans. Voor leken die zich geen voorstelling kunnen maken van deze wereld in het sterrenstelsel, wordt aanbevolen om dit boek far, far away van zichzelf te houden.