Bloedstollend scenario met technologische eigenaardigheden

Overbodige aanvulling op een toch al fantastisch script of een noodzakelijk verhaal vol heldere verwijzingen en kleine details? Dát is de vraag bij het boek Star Wars: The Last Jedi van Jason Fry (1969). Fry – die meerdere verhalen schreef over het Star Wars-universum – schreef deze uitgebreide versie van de gelijknamige kaskraker in samenwerking met Rian Johnson (1973). Die magische combinatie van Fry’s schrijftalent en Johnsons fantasie, zorgt ervoor dat The Last Jedi ook in boekformaat spectaculair is. Al zullen fans ongetwijfeld even verdeeld kunnen blijven over dit boek als ze bij de film vaak zijn.

Al vanaf pagina één zijn de verschillen tussen de film en het boek groot. Vooral het feit dat de eenzame, ietwat narrige Luke Skywalker blijkbaar al jaren met een metgezel (Camie) door het leven gaat, is verrassend te noemen. Het leuke is de veelzijdigheid aan karakters. Dit zien we in de film terug en het is aangehouden in het boek: het ene moment kijken we over de schouder van Verzetsbomber Poe Dameron mee als hij The First Order aanvalt, het andere moment zien we hoe het duister Rey probeert te lokken en het volgende moment lezen we over de innerlijke worsteling van Kylo Ren om als een Snoke 2.0 over het sterrenstelsel te kunnen heersen. In het boek is er niet alleen meer ruimte om de personages stuk voor stuk beter te leren kennen, maar word je als lezer ook opgezadeld met een hoop technologische informatie (Servomotoren? Data-hersteldroïden?). Bovendien vergt het verhaal veel aandacht: namen schieten als paddenstoelen uit de grond. Namen waarvan duidelijk wordt verondersteld dat ze bij de lezer bekend zijn, zoals een naam van een oorlogsschip (MC85 Mon Calamari-sterrenkruiser), een plaats (D’Qar) of een personage (Darth Sidious). Daarmee is het boek niet toegankelijk voor lezers die niet bekend zijn met (waarachtig) de meest iconische sciencefiction-filmreeks aller tijden, maar is het voorbehouden aan een Star Wars-minnend publiek.

Als je door al de technologische informatie en vele robotnamen heen leest, merk je dat het kernverhaal goed te volgen is. De belangrijkste verhaallijnen zijn die van Rey, Kylo Ren, Finn en Luke Skywalker. Vooral de scènes waarin wordt geschreven hoe Rey en Kylo Ren telepathisch met elkaar verbonden zijn, worden op een dusdanige intrigerende wijze omschreven dat je er in een lichte roes van enthousiasme van raakt. Fry schrijft zo vlot, helder en vooral zó beeldend, dat je de lichtzwaarden hoort zoeven. Voor alle Star Wars-fans die het nut niet inzien om ook het verhaal in boekvorm tot zich te nemen: het is een zeer dynamische vertelling, waarbij nog veel aan de eigen verbeelding kan worden overgelaten. En misschien, heel misschien, voelen de toegevoegde scènes in het boek een troost voor degenen die de verfilming minder goed vonden. Het is uitzien naar Star Wars: Episode IX…