Groundhog day meets Stephen King meets Agatha Christie

Vanwege de lyrische recensies en beschrijvingen op booktube ben ik dit boek gaan lezen, want zo op het eerste gezicht een boek voor mij. Het start geweldig. Je zit meteen midden in de verwarring. Je weet niet wie of waar je bent, er dreigt gevaar, je bent gewond. Gaandeweg krijgt de hoofdpersoon meer aanwijzingen. Hij begint de(zelfde) dag steeds in een andere gastheer en moet de moord die die avond zal plaatsvinden oplossen om te ontsnappen. Maar daar blijft het niet bij. Hij springt ook tussen gastheren heen en weer en al tastend en zoekend verspeelt hij veel tijd. Helaas ook de tijd van de lezer, want na een veelbelovende start gaat het mis. Het midden van het boek is een stuk minder. Het tempo varieert nogal en de stijl wordt stroperig. Pas de laatste ca 50 pagina’s wordt het weer spannend en race je naar de ontknoping.

De kracht van dit boek, naast het originele plot, is voor mij dat je als lezer net zoveel of weinig weet als de sympathieke hoofdpersoon. Alleen bij de allerlaatste en wat mij betreft niet overtuigende twist lijkt dat niet het geval, maar het kan heel goed zijn dat ik iets over het hoofd heb gezien. Met alle verwarring en dwaalsporen heel wel mogelijk.