Oorlog van vader op zoon

Ad Fransen fileerde zijn beladen familiegeschiedenis. Dat was onontkoombaar: zijn vader was fout tijdens de Tweede Wereldoorlog (want bij de SS), de roepnaam van de auteur is afgeleid van Adolf én hij is geboren op dezelfde datum als Adolf Hitler (20 april). Sinds hij in de brugklas zat, wordt Fransen geïntrigeerd door zijn vader: door diens oorlogsverleden en vanwege zijn verborgen vingerwijzingen. Zijn moeder wekt slechts medelijden, zijn grootouders van vaderskant veracht hij. Maar de vader, dat ligt toch anders.

Ad Fransen is een getormenteerd man. Hij wordt gekweld door het besef dat hij een foute vader had: een Nederlander die diende bij de Waffen-SS, die 10 jaar na de oorlog zijn eigen zoon nota bene Adolf noemde! Was hij ook schuldig aan de Holocaust? De zoon kan zijn houding maar niet bepalen ten opzichte van de man die weliswaar marconist was in het leger van de vijand, maar die opgroeide in een verderfelijk milieu, die gestraft werd, die geen slechte vader was…

Wat dreef de vader tot zijn wangedrag? Wat gaat de zoon doen met de informatie die hij moeizaam uit zijn vader heeft getrokken, bij stukjes en beetjes zelf heeft verzameld en gewikt en gewogen? Ad Fransen is journalist en schrijver. Hij schreef eerder biografieën en autobiografische romans. Door het oorlogsverleden van de Funker te onthullen, geeft hij hem een stem. Maar hij publiceert het boek over zijn familiegeschiedenis pas na de dood van zijn ouders.

Met het vertellen van dit verhaal, bevrijdt Fransen zichzelf van een loodzware last. De voortdurende strijd die hij niet alleen met zijn vader maar ook met zichzelf voert, is voelbaar van de eerste tot de laatste bladzijde. Letterlijk: op de allerlaatste pagina van het boek staat een ‘noot van de auteur’ vermeld: “dit boek is een roman, gebaseerd op de geschiedenis van bestaande personen”…