Iene Miene Mutte

Ik heb het boek Iene Miene Mutte van M. J. Arlidge gelezen, omdat mijn mama het mij aanraadde. Een heuse thriller met een voldoende portie aan actie, mysterie, spanning en onverwachte wendingen.

Het verhaal gaat over een jonge inspecteur Helen Grace, die te maken krijgt met een serie van gruwelijke moorden. Een koppel, twee collega’s en nog acht anderen krijgen een dodelijk ultimatum voorgeschoteld. Afgesloten van de buitenwereld krijgen ze een pistool alsook een gsm met een inkomend bericht dat luidt als volgt: ‘De ene sterft en de andere zal leven, kies maar.’, maar diegene die effectief het schot lost, zal voor de rest van zijn/haar leven met een zwaar schuldgevoel en trauma ronddwalen. Eén van de personages gaat hieraan zelfs onderuit. Peter, die één van de overlevende was, stelde een einde aan zijn eigen leven door van een gebouw te springen. Naar het einde toe ontdekt Helen dat het allemaal met haar te maken heeft. Alle gekozen slachtoffers zijn bekend voor haar, behalve de eerste slachtoffers, maar later vindt ze toch ook de link met hun. Naarmate het einde nadert, heeft Helen eindelijk door wie achter al deze gruwel zit en dit is een onverwachte verrassing. Doorheen het hele onderzoek komen ook verschillende dingen aan bod die mogelijks het onderzoek konden hinderen. Zo heb je een ijverige verslaggeefster, die Helen geen seconde alleen laat, het drankprobleem van één van Helens collega’s en corruptie op het bureau. M. J. Arlidge is een Engelse schrijver en het boek is het eerste van een hele reeks over de inspecteur Helen Grace. Voordat Arlidge deze thrillerreeks schreef, was hij een scenarioschrijver van verscheidene Engelse misdaadseries.

Het hoofdpersonage is dus Helen Grace, een jonge inspecteur, die heel erg haar best doet om haar privéleven geheim te houden. Niet alleen op haar werk, maar ook tegen mensen die ze dichterbij laat. Het grootste deel van het boek is geschreven uit de visie van een alwetende verteller, maar er zijn ook flarden van een dagboek terug te vinden en deze zijn geschreven in het ik-perspectief. Meestal wisselt het perspectief per hoofdstuk, je zit in het ene hoofdstuk bij de slachtoffers in een donkere ruimte zonder enige uitweg en in het volgende zit je misschien bij Helen op kantoor. In sommige, eerder korte hoofdstukken, worden geen namen gebruikt. Dit maakte het voor mij, en zeker in het begin, moeilijk om te volgen. Natuurlijk werd op het einde wel duidelijk over welk personage het ging, maar ik vond dit in het begin eerder verwarrend dan mysterieus. De bedoeling van het boek is volgens mij een zekere sympathie en medeleven voor de slachtoffers op te wekken en afschuw voor de dader te creëren. Doordat men echter niet in detail treedt over de slachtoffers na hun beproeving, is dit minder geslaagd voor mij.

Een goed geschreven verhaal, al vond ik het in het begin wat moeizaam lezen. Doordat je eerst veel moorden nodig hebt, voordat Helen echt doorheeft op welk spoor ze moet gaan zoeken, is het in het begin nogal herhalend. Hetzelfde verhaaltje blijft zich afspelen, alleen met andere slachtoffers en op andere locaties, terwijl Helen en haar team in het donker tasten. Veel spanning was er in het begin dus niet en daardoor las het in het begin ook zeer moeilijk voor mij. Wanneer er echter wel een doorbraak was in het onderzoek werd het wel veel interessanter. Lange achtervolgingen en pittige ondervragingen maken dat je niet kunt stoppen met lezen naar het einde toe. Wanneer eindelijk de ontknoping volgt, was er wel een kleine teleurstelling te bespeuren. Het boek was op weg naar zijn hoogtepunt, maar het einde kwam naar mijn mening te plots. Het boek komt traag op gang, alles wordt zeer nauwkeurig in detail besproken en er is een mooie, lange spanningsopbouw. Het einde daarentegen is onverwacht, bruusk en kort.

Ik had niet veel verwachtingen van het boek, omdat ik vind dat je niet moet afgaan op anderen hun mening of op de cover van het boek. Uiteindelijk kon het mij wel bekoren en eens de helft gepasseerd, waren er momenten dat ik het moeite had om het opzij te leggen. Ik kan niet wachten om het tweede deel te lezen. Hopelijk komt dit iets sneller op gang en blijf ik aan het einde niet op mijn honger zitten.