Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Sfeervol intrigerend portret van een getekende samenleving.

Koen Chevalier 31 maart 2017
Ze zijn niet meer op één hand te tellen de zogenaamde mustreads. Onderwerp van een zorgvuldig uitgekiemde marketingstrategie of terechte pareltjes die vol lof op de wereld losgelaten worden ? 'De Droogte', het thrillerdebuut van Jane Harper, wekt in elk geval hoge verwachtingen: winnaar van de Victorian Premier's Literary Award voor een nog ongepubliciceerd manuscript in 2015, de rechten verkocht aan 22 landen, een verfilming in de pijplijn en recent verkozen tot Indie Book of the Year. Imponerend zonder enige twijfel, maar kan het eigenlijke verhaal de verwachtingen waarmaken ?

'De Droogte' speelt zich af in het kleine Kiewarra, een Australisch plattelandsdorpje waar de regen al twee jaar uitblinkt in afwezigheid. Het land dort uit, kadavers liggen her en der verspreid. Wanhoop regeert en het openbare leven valt langzaam maar zeker stil. Ondanks alle ellende is de verbijstering groot wanneer drie leden van een gezin dood worden aangetroffen. Het heeft er alle schijn van dat Luke Hadler eerst zijn vrouw en zoontje om het leven bracht om vervolgens zelfmoord te plegen.

Aaron Falk is woonachtig in Melbourne en werkt voor de Federale politie. Hij groeide op in Kiewarra, maar verliet het stadje jaren geleden nadat een drama zijn leven en dat van de volledige gemeenschap op z'n kop zette. Maar nu keert hij terug. Om de begrafenis van zijn jeugdvriend bij te wonen, op vraag van Luke's vader. Met tegenzin en onder zekere dwang: 'Luke loog. Jij loog. Kom naar de begrafenis.' Op een warm onthaal hoeft hij in elk geval niet te rekenen. Kiewarra is het verleden, en dat wordt hem snel duidelijk gemaakt, nog lang niet vergeten.

'De Droogte' gaat van start met een adembenemende proloog die weinig aan de verbeelding overlaat. De interesse van de lezer wordt onmiddellijk geprikkeld en Harper neemt hem/haar vervolgens mee in een intrigerend verhaal waarin heden en verleden soms letterlijk hand in hand gaan.

Voornamelijk verteld vanuit het standpunt van Aaron Falk krijgen we een sfeervol portret van een kleine gemeenschap dat worstelt met dat wat is en dat wat was. Een gemeenschap waar oude vetes nooit vergeten zijn, wat een dankbare afleiding biedt voor de ellende en uitzichtloosheid die het nu te beurt valt. Een karaktergedreven portret waar interactie en sfeerschepping op de voorgrond treden en de voornamelijk onderhuidse spanning iets of wat naar de achtergrond verdwijnt.

Niet dat dit iets doet inboeten aan leesplezier. Daarvoor is er gewoonweg veel te veel te beleven en het verhaal te goed opgebouwd. Harper speelt een slim spel met de lezer en weet de aandacht en nieuwsgierigheid te behouden via het vernuftig gebruik van flashbacks. Niet verwerkt in afzonderlijke hoofdstukken maar rechtstreeks in het heden, waarbij de lezer op hetzelfde moment als de protagonisten tot nieuwe inzichten komt of, in het andere geval, de juiste informatie krijgt op het juiste moment. Het geeft 'De Droogte' een soort van 'Wie is de mol'-gehalte, waarbij men als lezer betrokken actief mee op zoek kan gaan naar de waarheid.

'De Droogte' is zonder meer een knap debuut. Een meeslepend verhaal dat garant staat voor enkele uren puur leesplezier. Een sfeervolle karaktertekening van een in zekere zin verloren gemeenschap, waarbij intrige op de voorgrond treedt. Een debuut dat weliswaar niet uitblinkt in originaliteit - gedachten aan bvb 'De kerk van de dode meisjes' van Stephen Dobyns en in zekere zin ook de Noorse dramaserie 'Frikjent' kwamen af en toe de kop opsteken - maar wel in gedegen uitwerking en karakterontwikkeling. De hoge verwachtingen werden grotendeels waargemaakt en daar kan je als lezer enkel maar tevreden over zijn.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Koen Chevalier