Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Te wisselvallig om echt te overtuigen.

Koen Chevalier 09 juni 2017
"Als je denkt dat avontuur gevaarlijk is, probeer dan routine ... dat is pas dodelijk"

Wijze woorden van Paulo Coelho, al had de brave man waarschijnlijk niet de invulling voor ogen die Clare Mackintosh haar lezers voorschotelt in haar tweede thriller 'Ik zie jou'. Een invulling die niet enkel met de gedachten van de hoofdpersonages op de loop gaat, maar ook de lezers in een oncomfortabele positie zal dwingen. Althans, dat was de bedoeling.

Alles start wanneer Zoë Walker tijdens haar dagelijkse treinrit naar het werk plots geconfronteerd wordt met haar eigen foto bij een contactadvertentie. Hoe komt die foto daar en wie heeft die geplaatst ? Is het wel haar foto of is het, zoals ook haar gezin haar wil doen geloven, puur toevallig de foto van iemand die gelijkenissen met haar vertoont ? Het laat Zoë niet los en wanneer ze dan ook nog eens het gevoel krijgt te worden gevolgd slaat de paranoia toe. Hier is meer aan de hand, maar niemand lijkt haar te willen geloven. Op Kelly Swift na. Deze politieagente is op een zijspoor beland en ziet in de zaak van Zoë de uitgelezen kans om haar carrière een nieuwe boost te geven. De kans om te bewijzen wat ze waard is al heeft ze nog geen enkel idee in welk wespennest ze zal terecht komen.

'En als jij weet wat je gewoontes zijn, dan weet een ander dat misschien ook ...'

Succesvol debuteren. Het is de droom van menig (thriller)auteur en voor Clare Mackintosh werd die droom werkelijkheid. 'Mea Culpa' werd uitermate positief onthaald en de verwachtingen voor die moeilijke 'tweede' waren dan ook hooggespannen. Te hoog misschien, want 'Ik zie jou' maakt de verwachtingen niet helemaal waar.

Het uitgangspunt is veelbelovend en origineel, de uitwerking te wisselvallig om echt te kunnen overtuigen. Verteld vanuit het standpunt van zowel Zoë, Kelly als de dader neemt Mackintosh de lezer mee in een verhaal dat al snel te kampen krijgt met enige vorm van gewenning. Het lijkt alsof de auteur zichzelf nodeloos herhaalt om het gevoel van routine en paranoia in de hoofden van de lezer te nestelen, maar die bal slaat ze helaas mis. Ergernis en het gevoel het allemaal al eens gelezen te hebben steken de kop op, het lange wachten op enige ontwikkeling in het verhaal kan beginnen.
Wachten dat uiteindelijk beloond wordt en ja Mackintosh kan echt wel schrijven. De finale plot - niet altijd even realistisch, maar hé wie maalt daar om als er eindelijk iets gebeurd - zit best wel goed in elkaar en de lezer kan genieten van een verhaal dat bol staat van de nodige verrassingen. Met vaart en toenemende spanning wordt naar een climax toegewerkt en het leesplezier neemt exponentieel toe. Jammer misschien van die overbodige epiloog (less is more, je weet wel), maar ach, het had allemaal veel erger kunnen zijn en uiteindelijk werd het boek toch met een voldaan gevoel dichtgeslagen ...

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Koen Chevalier