Wat true crime niet hoort te zijn ...

Serial Killers. De monsters onder ons. Wat dreef hen, wie waren zij en hoe kwamen ze tot hun vreselijke daden ? Een verbijsterend boek over onvoorstelbare zaken.

Het staat zo mooi op de achterflap, maar helaas worden verwachtingen niet ingelost. Of ergens wel, maar niet op de manier dat de samenstellers waarschijnlijk voor ogen hadden.

Ja, het boek is verbijsterend. Verbijsterend inspiratieloos. Een standaardwerk over gekende en minder gekende ‘serial killers’ waarbij ook de titel de lading niet volledig dekt. Columbine en Virginia Tech klasseren onder seriemoorden gaat me net iets te ver en ook Anders Breivik lijkt, hoe gruwelijk zijn daden ook waren, gecast in het verkeerde boek.

Maar het grootste pijnpunt is misschien wel de slordigheid waarmee het boek is samengesteld en dit jammer genoeg op verschillende vlakken. Foeilelijke vormgeving, typografische en - erger nog - feitelijke fouten en een compleet gebrek aan enige logica en structuur.
Alsof de verschillende delen gedurende een lange wisselende tijdspanne geschreven zijn en nu lukraak en/of snel gewoonweg achter elkaar geplaatst zijn, met soms enerverende herhalingen tot gevolg.

Het chronologisch behandelen van de diverse zaken had dit euvel misschien wel kunnen oplossen, samen met het nodige kritische nalezen en schrappen. Dat dit niet gebeurde is onaanvaardbaar en degradeert dit boek meteen tot de categorie makkelijk commercieel gewin en eigenlijk tot alles wat true crime niet hoort te zijn.