Summier overzicht zonder enige meerwaarde.

"In ieder mens schuilt een crimineel, klein of groot. Liegen en bedriegen doen we allemaal weleens. De grens tussen zulke kleine fraude en de wereld van de misdaad is soms flou. En zelfs als het niet waar is dat er in iedere mens een misdadiger schuilt, dan schuilt er in iedere misdadiger nog altijd een mens."

Wie kan Guy Van Gestel ongelijk geven wanneer hij bovenstaande woorden in de inleiding van 'Moord in België' schrijft ? Niemand, maar heel verrassend zijn die woorden nu ook al lang niet meer. En dat geldt uiteindelijk ook voor de inhoud van het boek.

'De grootste misdadigers van ons land van Horion tot de Kasteelmoord' luidt de ondertitel en dat is wat de lezer ook krijgt, maar dan wel heel summier.

Opgesplitst in de categoriën 'Seriemoord' en 'Passionele moorden en gezinsdrama's' beschrijft Van Gestel telkens 20 van de meest spraakmakende dossiers uit de Belgische misdaadgeschiedenis. Dat hij dit doet in 174 pagina's zegt jammer genoeg veel over de uitwerking van de verschillende dossiers.

Enige verdieping, zelfs in de meeste complexe dossiers, blijft achterwege en de volgende tekst op achterflap is dan ook geheel misleidend: 'Aan de hand van hun strafdossier wordt het parcours van veertig van de beruchtste criminelen in detail uit de doeken gedaan. Hoe werden zij de monsters die we kennen ?'

Het was misschien beter geweest dat van Gestel zich zoals in 2006 met 'Fourniret - seriemoordenaar' toespitste op één enkele zaak en die tot in detail uitwerkte. De vraag 'Hoe werden zij de monsters die we kennen ?' wordt deze keer immers totaal niet beantwoord en degradeert 'Moorden in België' tot een summier overzicht zonder enige meerwaarde.

Het resultaat misschien van de toenemende populariteit van true crime, waarbij het gegeven 'misdaad verkoopt' belangrijker is dat een zinvolle invulling.

Jammer, want dan Van Gestel tot veel meer in staat is heeft hij in het verleden al bewezen.