Lezersrecensie
Weinig gehuiverd
Ooggetuigen: Carry Slee
Carry Slee, geboren in Amsterdam op 1 juli 1949, werd als schrijfster van jeugdboeken bekend. Slee heeft geen gemakkelijke jeugd gehad waardoor ze aan de werkelijkheid wilde ontsnappen, wat ze deed door te schrijven. Van jongs af aan is zij hiermee begonnen: eerst korte verhaaltjes, nadien kinder- en jeugdboeken waarna zij zich ook gewaagd heeft aan boeken voor volwassenen. Haar jeugdboeken zijn gebaseerd op tieners en de problemen die tieners kunnen ervaren, wat te maken heeft met het feit dat Slee zelf geen gemakkelijke jeugd heeft gehad.
Meer dan één van haar jeugd- en kinderboeken werden bekroond met een prijs. Sommige van haar boeken werden zelfs verfilmd, denk maar aan ‘Spijt’.
In 2001 bracht Slee haar eerste boek voor volwassen uit ‘Moederkruid’, genomineerd voor de Nederlandse Publieksprijs. Haar debuutroman is een sterk autobiografische roman geworden. Moederkruid vormt samen met ‘Dochter van Eva’ (2002) en ‘De toegift’ (2005) een autobiografisch drieluik. In 2007 volgt dan haar vierde boek voor volwassen ‘Ooggetuigen’. Dit is haar eerste boek waarin ook thrillerelementen terug te vinden zijn. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik deze niet altijd teruggevonden heb.
Ook heeft Slee 16+boeken geschreven, bestemd voor middelbare scholieren en studenten die haar jeugdboeken ontgroeid waren maar toch nog te jong waren voor het lezen van haar boeken voor volwassenen. Zo verscheen in 2009 haar eerste 16+boek ‘Bangkok Boy’.
Ik als middelbare student en zeker geen ervaren lezer, heb me gewaagd aan een boek voor volwassen ‘Ooggetuigen’.
In het verhaal spelen vijf personages de hoofdrol: Frank, Olga, Victor, Peter en Nicole. Al deze personen hebben op één of andere manier een link met elkaar en kruisen elkaars leven. Frank en Olga zijn de ouders van Ruben, die op school gepest wordt door Lars. Lars is de zoon van Victor met wie Frank, die werkt als makelaar, een deal sluit om wat extra geld te verdienen in moeilijke tijden. Zowel Victor als zijn zoon Lars hebben niet altijd het beste voor met anderen, hetgeen leidt tot een groot drama in het leven van deze andere personen.
Peter is conciërge op de school van Ruben en heeft weet van de pesterijen, die soms heel ver gaan. Peter heeft echter een goede reden om dit geheim te houden daar hij op zijn beurt een geheim heeft. Nicole tot slot is de moeder van Natasja, die in een rolstoel beland is na een ongeval met vluchtmisdrijf, wat ze niet kan verwerken en haar toevlucht zoekt in de drank.
Op het einde van het boek wordt duidelijk wie verantwoordelijk is voor dit ongeval, en op welke manier de andere personages het leven van Nicole kruisen.
Slee beschrijft in haar boek alle gebeurtenissen uit het leven van deze vijf mensen. Het duurt dan ook even voor je weet wat de eigenlijke verhaallijn is of beter de vijf verhaallijnen zijn. Je hebt vijf vertellers waardoor het boek is opgedeeld in korte hoofdstukken daar de vijf vertellers elkaar afwisselen. Hierdoor komen de personages wat moeilijker tot leven.
Naast de 5 personages komen in het boek nog tientallen andere namen voor zonder dat deze mensen een gezicht krijgen, zoals bijvoorbeeld buren, vrienden, leden van een tennisclub: Ik parkeer mijn auto voor de kantine van de tennisbaan. Een groepje vrouwen en mannen hangen aan de bar. ‘Dat had ik nou nooit van Victor gedacht,’ hoor ik Constance zeggen. ‘Zo zie je maar’, zegt Annelou. Als Gerbrand kucht, valt het stil.
Wanneer je het boek even weg legt om later verder te lezen, moet je telkens in je geheugen gaan graven om het juiste gezicht op de juiste naam te kleven en de verbanden tussen de verschillende personages op te frissen. Het is een ontspannend boek maar je moet er wel je aandacht bijhouden.
Het boek omvat ook meer dan één thema: overspel, pesterijen, jaloezie, fraude, vluchtmisdrijf, mensen die de gevolgen van hun daden niet onder ogen durven zien, chantage, zelfmoord, … , hetgeen het boek wel levensecht maakt. Het zijn erkenbare problemen die realistisch zijn.
Doordat het boek meerdere personages en meerdere intriges omvat, zou van dit boek eerder een soap kunnen gemaakt worden dan een film.
Uiteindelijk is er wel een ontknoping in het boek - een goede lezer kan dit misschien sneller achterhalen - maar een echte thriller die je doet zinderen, is het boek niet. Dit neemt niet weg dat het een ontspannend en vermakelijk boek is dat zeker de moeite is om te lezen. Indien je een echte thriller verwacht had, blijf je een beetje op je honger zitten.
Carry Slee, geboren in Amsterdam op 1 juli 1949, werd als schrijfster van jeugdboeken bekend. Slee heeft geen gemakkelijke jeugd gehad waardoor ze aan de werkelijkheid wilde ontsnappen, wat ze deed door te schrijven. Van jongs af aan is zij hiermee begonnen: eerst korte verhaaltjes, nadien kinder- en jeugdboeken waarna zij zich ook gewaagd heeft aan boeken voor volwassenen. Haar jeugdboeken zijn gebaseerd op tieners en de problemen die tieners kunnen ervaren, wat te maken heeft met het feit dat Slee zelf geen gemakkelijke jeugd heeft gehad.
Meer dan één van haar jeugd- en kinderboeken werden bekroond met een prijs. Sommige van haar boeken werden zelfs verfilmd, denk maar aan ‘Spijt’.
In 2001 bracht Slee haar eerste boek voor volwassen uit ‘Moederkruid’, genomineerd voor de Nederlandse Publieksprijs. Haar debuutroman is een sterk autobiografische roman geworden. Moederkruid vormt samen met ‘Dochter van Eva’ (2002) en ‘De toegift’ (2005) een autobiografisch drieluik. In 2007 volgt dan haar vierde boek voor volwassen ‘Ooggetuigen’. Dit is haar eerste boek waarin ook thrillerelementen terug te vinden zijn. Al moet ik eerlijk bekennen dat ik deze niet altijd teruggevonden heb.
Ook heeft Slee 16+boeken geschreven, bestemd voor middelbare scholieren en studenten die haar jeugdboeken ontgroeid waren maar toch nog te jong waren voor het lezen van haar boeken voor volwassenen. Zo verscheen in 2009 haar eerste 16+boek ‘Bangkok Boy’.
Ik als middelbare student en zeker geen ervaren lezer, heb me gewaagd aan een boek voor volwassen ‘Ooggetuigen’.
In het verhaal spelen vijf personages de hoofdrol: Frank, Olga, Victor, Peter en Nicole. Al deze personen hebben op één of andere manier een link met elkaar en kruisen elkaars leven. Frank en Olga zijn de ouders van Ruben, die op school gepest wordt door Lars. Lars is de zoon van Victor met wie Frank, die werkt als makelaar, een deal sluit om wat extra geld te verdienen in moeilijke tijden. Zowel Victor als zijn zoon Lars hebben niet altijd het beste voor met anderen, hetgeen leidt tot een groot drama in het leven van deze andere personen.
Peter is conciërge op de school van Ruben en heeft weet van de pesterijen, die soms heel ver gaan. Peter heeft echter een goede reden om dit geheim te houden daar hij op zijn beurt een geheim heeft. Nicole tot slot is de moeder van Natasja, die in een rolstoel beland is na een ongeval met vluchtmisdrijf, wat ze niet kan verwerken en haar toevlucht zoekt in de drank.
Op het einde van het boek wordt duidelijk wie verantwoordelijk is voor dit ongeval, en op welke manier de andere personages het leven van Nicole kruisen.
Slee beschrijft in haar boek alle gebeurtenissen uit het leven van deze vijf mensen. Het duurt dan ook even voor je weet wat de eigenlijke verhaallijn is of beter de vijf verhaallijnen zijn. Je hebt vijf vertellers waardoor het boek is opgedeeld in korte hoofdstukken daar de vijf vertellers elkaar afwisselen. Hierdoor komen de personages wat moeilijker tot leven.
Naast de 5 personages komen in het boek nog tientallen andere namen voor zonder dat deze mensen een gezicht krijgen, zoals bijvoorbeeld buren, vrienden, leden van een tennisclub: Ik parkeer mijn auto voor de kantine van de tennisbaan. Een groepje vrouwen en mannen hangen aan de bar. ‘Dat had ik nou nooit van Victor gedacht,’ hoor ik Constance zeggen. ‘Zo zie je maar’, zegt Annelou. Als Gerbrand kucht, valt het stil.
Wanneer je het boek even weg legt om later verder te lezen, moet je telkens in je geheugen gaan graven om het juiste gezicht op de juiste naam te kleven en de verbanden tussen de verschillende personages op te frissen. Het is een ontspannend boek maar je moet er wel je aandacht bijhouden.
Het boek omvat ook meer dan één thema: overspel, pesterijen, jaloezie, fraude, vluchtmisdrijf, mensen die de gevolgen van hun daden niet onder ogen durven zien, chantage, zelfmoord, … , hetgeen het boek wel levensecht maakt. Het zijn erkenbare problemen die realistisch zijn.
Doordat het boek meerdere personages en meerdere intriges omvat, zou van dit boek eerder een soap kunnen gemaakt worden dan een film.
Uiteindelijk is er wel een ontknoping in het boek - een goede lezer kan dit misschien sneller achterhalen - maar een echte thriller die je doet zinderen, is het boek niet. Dit neemt niet weg dat het een ontspannend en vermakelijk boek is dat zeker de moeite is om te lezen. Indien je een echte thriller verwacht had, blijf je een beetje op je honger zitten.
1
Reageer op deze recensie
