Dit is het eerste deel van Izzo's trilogie.
In het begin wordt je aangespoord om verder te lezen, maar daarna begint Izzo net iets te veel beschrijvend te werken. Je moet er altijd je hoofdje bijhouden en ook over doorzettingsvermogen beschikken. Sommige stukken heb ik twee keer moeten lezen omdat ik de draad kwijt was. Maar het was dan weer de moeite om dit te doen.
Toch is het een boek dat aangenaam en toegankelijk geschreven is. Het taalgebruik is goed aangepast aan het verhaal zelf. Ik vind het wel een 'mooi' boek, vooral ook omdat sommige passages een lichtjes schokkend effect hebben gehad op me. Vooral het openlijke racisme dat veelvuldig aan bod komt. Het doet je ook nadenken over bepaalde dingen, en er komen ook gevoelens naar boven als je het boek leest door het idealisme en het ongeluk.
Er worden nogal veel verwijzingen weergegeven over de stad (Marseille) zelf, dat was soms wat hinderlijk. Maar dit heeft ook een averechts effect, want je leeft als lezer mee met het Zuid-Franse levensritme…
Doordat er zoveel verschillende personages en maffiabendes beschreven worden en aanwezig zijn, raak je ook al snel de draad kwijt.
Net zoals hierboven beschreven is, vind ik het ook een nogal zwartgallig boek, maar omdat het zo aangrijpend is, boeit het me wel.
Mijn conclusies zijn: een te complexe verhaallijn en een soms schokkende rol voor het openlijke racisme en een zeer innemend hoofdpersonage.