Lachen in plaats van trillen

Ik ben een echte thriller lezer en vond het erg leuk om aan deze leesclub mee te mogen doen. Een gezellig boek waarmee ik kon lachen en relaxt achterover kon leunen in mijn stoel in plaats van op het bekende puntje van de stoel.

Het boek gaat als volgt:
Noor heeft een tijdelijke baan aangenomen in Amsterdam, in het van Gogh museum, wat een droom voor haar is. Dat ze daarvoor haar verloofde Ewald en ouders achter moet laten in Limburg neemt ze voor lief. Evenals de kleine kamer waar ze woont.
In het begin van het verhaal leer je meer over Noor en hoe ze haar nieuwe leven leidt in Amsterdam, terwijl ze nog met 1 been in Limburg staat en probeert beide levens te combineren. Wanneer ze een oude studievriend tegenkomt, die haar aanbiedt om samen een huis op de Herengracht te delen, komt ze tot bloei. Daar gaat ze samenwonen met haar kleine zusje en haar oude studievriend Joost.
Het huis wordt verbouwd door klusjesman Gijs. Alle drie de huisgenoten werken ieder voor een ander museum en hebben thuis afgesproken om niet over het werk te praten.
Dan komt Noor tot de ontdekking dat er mogelijk een schandaal in de kunstwereld aan de gang is. Ze vindt het heel moeilijk om dit niet thuis te kunnen bespreken met haar huisgenoten.

Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, waardoor ik snel ging mee leven met Noor en hoe ze in het leven staat. Een groot deel van het verhaal speelt zich af in de kunstwereld en geeft de lezer een kijk in deze wereld. In het begin wist ik als lezer niet goed waar het verhaal naartoe zou gaan en wat ik kon verwachten, maar dan komt het verhaal ineens in een stroomversnelling. Hierdoor wordt het steeds duidelijker wat er gaat gebeuren. Door de schrijfstijl leest het verhaal lekker weg en is men als lezer benieuwd hoe het verder zal gaan met Noor, Kiki en Joost!