Gesproken taal als bindmiddel.

‘Luister, Paula, ik ga je een verhaal vertellen, zodat je je niet zo verloren voelt als je wakker wordt.’
Zoals een zwangere vrouw tegen haar foetus spreekt of tegen haar premature baby, om via gesproken taal, zonder verbale respons, contact te leggen met haar kind. Het gehoor is een van de eerste functies die in de zwangerschap tot ontwikkeling komt en blijft lang intact tijdens een overlijdensproces. Allende schrijft een jaar lang , wachtend op haar dochter, in ziekenhuisgangen en wachtruimtes haar gedachten op om die te delen met Paula die in coma ligt.. Ze beschrijft haar leven van de successen tot de mislukkingen en deelt die met de comateuze dochter in een wanhopige poging om via gesproken taal contact te houden.
De brief die Paula haar heeft gegeven met haar verzoek om haar niet gevangen te houden in haar lichaam is het kantelpunt waardoor ze haar kan laten gaan.
Het sterven, het opstijgen van Paula, is beschreven zoals alleen een ouder dat kan doen die het ergste meemaakt wat haar/hem ooit zal overkomen. Emotioneel, rauw, eerlijk, wanhopig en verzuipend in de pijn geeft Allende haar dochter terug aan de aarde.
'Vaarwel, Paula vrouw - Welkom, Paula geest'.