Lezersrecensie
'Ik begrijp het wel, maar snap het niet".
Autobiografisch boek over de suïcide van zijn vriendin met een psychiatrische stoornis.
De oppervlakkige Matthijs maakt voortdurend verkeerde keuzes met vriendinnen. Gaat een relatie aan met Vita die als redacteur bij de televisie werkt. Vita heeft een ernstige persoonlijkheidsstoornis i.c.m epilepsie en is vanaf haar 16e onder behandeling. De symptomen van haar stoornis ontkent en relativeert Matthijs tot hij uiteindelijk de ernst ervan inziet.
Vanaf dat moment ziet hij ook de hoge lijdensdruk van Vita en stopt met pogingen om Vita's negatieve zelfbeeld (ik ben lelijk- dik- heb een rot karakter- pathologische jaloezie) weg te redeneren. Verdiept zich in de psychopathologie en leert begrijpen dat de stoornis niet overgaat en dat er maximale stabiele episodes kent. Hij vraagt haar zich thuis te suïcideren en niet voor een trein te springen of zich te verdrinken.
Samen groeien ze naar het definitieve einde toe en Vita suïcideert zich medicinaal.
Vlot geschreven verhaal, af en toe wat ongeloofwaardig door het ontkennen van een psychiatrisch beeld, zo kan Vita beperkt eten omdat ze de maagklep blijvend beschadigd heeft door het vele braken. Matthijs denkt echter dat het door haar kleine mond komt. Weet dat ze onder behandeling is van een therapeut , heeft contact met ouders die hem mateloos bewonderen omdat hij de relatie voorzet nadat Vita hem geïnformeerd over haar toestand, Matthijs weet niets en gaat ook niet via Vita of haar ouders achter informatie aan.
Bagatelliseert haar uitspraken dat ze zich tegen een boom wil doodrijden.
Geloofwaardig beschreven hoe Vita haar keus om haar leven te beëindigen vorm geeft. Tijdstip - antibraakmiddel - maagbescherming met vla - afscheidsbriefjes. Matthijs neemt maatregelen waardoor hij kan bewijzen dat hij niet aanwezig was bij de suïcide omdat het formeel strafbaar is iemand te helpen bij vrijwillige levensbeëindiging.
Wat niet uitgewerkt is contact met hulpverlening over vrijwillige levensbeëindiging van mensen met een psychiatrische stoornis.
De oppervlakkige Matthijs maakt voortdurend verkeerde keuzes met vriendinnen. Gaat een relatie aan met Vita die als redacteur bij de televisie werkt. Vita heeft een ernstige persoonlijkheidsstoornis i.c.m epilepsie en is vanaf haar 16e onder behandeling. De symptomen van haar stoornis ontkent en relativeert Matthijs tot hij uiteindelijk de ernst ervan inziet.
Vanaf dat moment ziet hij ook de hoge lijdensdruk van Vita en stopt met pogingen om Vita's negatieve zelfbeeld (ik ben lelijk- dik- heb een rot karakter- pathologische jaloezie) weg te redeneren. Verdiept zich in de psychopathologie en leert begrijpen dat de stoornis niet overgaat en dat er maximale stabiele episodes kent. Hij vraagt haar zich thuis te suïcideren en niet voor een trein te springen of zich te verdrinken.
Samen groeien ze naar het definitieve einde toe en Vita suïcideert zich medicinaal.
Vlot geschreven verhaal, af en toe wat ongeloofwaardig door het ontkennen van een psychiatrisch beeld, zo kan Vita beperkt eten omdat ze de maagklep blijvend beschadigd heeft door het vele braken. Matthijs denkt echter dat het door haar kleine mond komt. Weet dat ze onder behandeling is van een therapeut , heeft contact met ouders die hem mateloos bewonderen omdat hij de relatie voorzet nadat Vita hem geïnformeerd over haar toestand, Matthijs weet niets en gaat ook niet via Vita of haar ouders achter informatie aan.
Bagatelliseert haar uitspraken dat ze zich tegen een boom wil doodrijden.
Geloofwaardig beschreven hoe Vita haar keus om haar leven te beëindigen vorm geeft. Tijdstip - antibraakmiddel - maagbescherming met vla - afscheidsbriefjes. Matthijs neemt maatregelen waardoor hij kan bewijzen dat hij niet aanwezig was bij de suïcide omdat het formeel strafbaar is iemand te helpen bij vrijwillige levensbeëindiging.
Wat niet uitgewerkt is contact met hulpverlening over vrijwillige levensbeëindiging van mensen met een psychiatrische stoornis.
1
Reageer op deze recensie
