Grimmige gebeurtenissen tijdens de pandemie

In dit tiende deel is de rechercheursploeg van Helen Grace een bende. Er is veel gesteggel en haar collega en voormalig lover Joseph Hudson zit Helen danig in de weg. Met zijn pedante gedrag deelt hij het team in twee en gedraagt hij zich aanstellerig en afgewezen.
Helen mist haar partner Charlie die thuis zit met ouderschapsverlof. Helen komt een beetje verloren en eenzaam over. Ze heeft het zwaar in het team, waarop ze steeds minder grip heeft.

Ook de journaliste Emelia Garanita is een doorn in het oog. En dat in een periode in de pandemie waarin de misdaad ernstig stijgt in South Hampton en alle ogen op de politie gericht zijn.
De ene na de andere gewelddadige moord zet het team voor een raadsel dat niet heel snel opgelost lijkt te kunnen worden.

Er zit niet echt een plotwending in, het dendert naar het einde in een vlot tempo. Het is weer een knap staaltje werk van Arlidge. Zijn boeken vind ik steeds beter. Er wordt alvast op het einde een nieuwe aartsvijand van Helen neergezet.

Het enige jammere vond ik eigenlijk dat er niet iets meer over de werkwijze van de dader werd uitgelegd, want nu leek het een beetje onwaarschijnlijk en ver gezocht.

Al met al vond ik dit een grimmig, boosaardig deel. Een verhaal waarin iedereen door de pandemie op de tenen loopt en elkaar niet meer vertrouwd. Gezien de pandemie vond ik dit wel heel goed overgebracht.