Een dapper verhaal over misbruik en intergenerationeel trauma

'Wat wij verzwijgen' is een fictief verhaal met autobiografische elementen dat heftige thema's behandelt. Het gaat over een familie die twee keer ontwricht wordt. De eerste keer door het trauma van de gebeurtenissen in Indië en een gedwongen emigratie, waar over gezwegen wordt. De tweede keer over misbruik in de familie, waardoor een groot deel van de familie geen contact meer met elkaar heeft.

Mia, de hoofdpersoon van dit boek, is het slachtoffer van kindermisbruik. Nadat de dader, haar oom, is overleden, besluit ze zijn appartement schoon te maken en op te ruimen. Dit wordt door Dutrieux beschreven vanuit het ik-perspectief, alsof Mia een eenzijdig gesprek voert met haar overleden oom, en wordt afgewisseld met dagboekfragmenten. Hierdoor voelt het alsof je tijdens het boek als het ware in het hoofd van Mia zit, waardoor het verhaal extra hard binnenkomt.

Het boek laat zien hoe ingewikkeld misbruik is. Wat als je ook nog warme gevoelens hebt voor de dader? En is het wel zijn schuld, heb je zelf niet iets uitgelokt? Waarom heb je geen nee gezegd? Het laat ook zien welke impact het heeft op een leven, op een familie en ook op een volgende generatie. Hoe pak je zelf de regie weer over je leven? Naar mate het huis schoner en opgeruimder raakt, lijkt de hoofdpersoon zelf ook sterker te worden en haar eigen kracht terug te vinden.

Dutrieux durft dingen te bespreken die normaal onbesproken blijven. Wat ontzettend dapper om zo'n boek, met autobiografische elementen, te durven schrijven. Een heftig boek, maar zeker een aanrader.

Waarschuwing: dit boek behandelt heftige, traumatische thema's en zal daardoor niet voor iedereen geschikt zijn.