Zware thematiek, met een sprankje hoop

“Nadat hij het licht heeft uitgedaan en de deur dicht is, en het helemaal donker is in mijn kamer, zo donker als alles tussen de sterren, vraag ik me af waarom mensen vinden dat kinderen zich geen zorgen moeten maken. Alsof grote mensen de enige zijn die zorgen mogen hebben."

Eigenlijk geeft de titel van het boek al een mooie samenvatting van het verhaal: we volgen de achtjarige Nicolas in een wereld die binnen afzienbare tijd opgeslokt zal worden door een zwart gat. Ondanks dat niemand precies weet wat er precies in zo’n zwart gat gebeurt, is de verwachting dat de volledige aarde zal verdwijnen.

Zo’n dreigende apocalyps doet weinig goeds met mensen. Winkels worden leefgeroofd, er wordt veel geweld gebruikt en sommigen zien het leven met zo’n vooruitzicht niet meer zitten. We ervaren dit alles door de ogen van Nicolas, die alle ellende observeert en vastbesloten is een superheld te worden en samen met zijn goede vriend Joachim de wereld te redden. Ze gaan ver, op een gegeven moment zelfs té ver, om die superkrachten te krijgen.

Nicolas beschrijft alles op een heel pure manier. Hij begrijpt door zijn jonge leeftijd lang niet alles wat er om hem heen gebeurt. Als lezer snap je dat wel en dat geeft het boek een extra wrange dimensie. Het jeugdige perspectief schrikt lezers in eerste instantie misschien af, maar vergis je niet; dit is absoluut geen kinderachtig boek. Het behandelt zware thema’s en de ellende druipt van de pagina’s af. Toch zit er in het gehele boek een sprankje hoop en die subtiele laag maakte grote indruk op mij. Je gunt het de jongen en een aantal mensen om hem heen zo dat het goed afloopt.

Ik ben erg onder de indruk van het boek en nieuwsgierig geworden naar de andere twee boeken van Anne Eekhout. Ze gaan over totaal andere thematiek, maar schijnen wel die grimmige sfeer te bevatten. Dit smaakt in ieder geval naar meer. Een aanrader voor iedereen die niet schrikt van een rauw geschreven boek.