Ijzersterk plot met diepere betekenis

Dertig dagen duisternis speelt zich af in IJsland waar schrijfster Hannah naar toe wordt gestuurd door haar redacteur om zich volledig op een weddenschap te richten om in een maand een misdaadroman te schrijven. Ze verblijft bij een oudere vrouw in huis in een klein dorp, wat een weinig prikkelende omgeving is om inspiratie op te doen om tot schrijven te komen. Ze staat op het punt om op te geven als het neefje van de vrouw waar ze verblijft dood wordt gevonden. Is het een ongeluk of toch een moord?
Hannah duikt in het mysterie, vraagt, zoekt, bemoeit zich met het onderzoek en gebruikt het gebeuren om haar misdaadroman te schrijven.

Macht, minachting, liefde en een vleugje humor zijn een rode draad in het verhaal.

Het proloog begint steengoed, kippenvel. Je wordt direct gegrepen door het verhaal, echter kwam het verhaal daarna langzaam op gang om vervolgens je toch volledig te pakken en het boek niet meer weg te willen leggen.

De persoonlijkheid van Hannah leer je goed kennen, een stille alcoholiste, eigenzinnig, neerbuigend, enigszins cynisch en neemt geen blad voor haar mond wat af en toe zorgt voor een spontane lach tijdens het lezen.
De andere personen blijven wat oppervlakkiger, maar niet zonder reden. Hierdoor blijf je nieuwsgierig, continu jezelf afvragend wat die persoon in het geheel betekent en probeer je er achter te komen hoe de vork in de steel zit.
Het plot is ijzersterk! Alles valt op zijn plek en geeft het boek absoluut een diepere laag.

Absoluut een aanrader!