Een mooie gedachte

Eerst had ik wat moeite om te begrijpen dat het telkens over 3 verschillende personages ging, maar eens dat ik dat door had, las het boek zichzelf. Ontroerende en herkenbare gebeurtenissen ,zij het soms een ietsje te langdradig.
Vooral de gedachte en het gegeven dat Stella de verpleegster brieven schrijft die mensen haar voorzeggen in hun laatste levensuren vond ik mooi bedacht. Elk leven heeft zijn geheimen en verdriet, verlangens en niets loopt hoe het ooit gepland was....Want dikwijls blijven de achterblijvers met heel veel vragen en onwetendheid zitten.
De drie personages hebben ieder hun beperkingen en los van mekaar komt het op het einde van het boek toch allemaal samen.
Voor mij is het einde iets te romantisch, onrealistisch, zeemzoet en happy ending, maar kan ook aan mij liggen....