Lezersrecensie
Sometimes dead is better.
Het boek begint met een tweetal Quotes, die van Stephen King: “Sometimes dead is better” was voor mij wel een intrigerende. Waarom staat deze quote er tussen? Wanneer is de dood beter dan het leven, wat moet er dan wel niet voorgevallen zijn in je leven. Als je het boek dicht slaat, besef je dat Stephen King gelijk heeft, soms is de dood beter!
Lara Linders is journalist en gaat voor een teambuildingsweekend mee naar de Ardenne. De uitgeverij waar Tara voor werkt is gefuseerd en wil met dit weekend ervoor zorgen dat de collega,s elkaar beter leren kennen. Tara is niet van de groepsactiviteiten en gaat er dan ook liever alleen op uit. Haar directe collega Diego gebruikt dit weekend om aan zijn problemen thuis te ontsnappen, maar aan problemen ontkomt hij niet. Als Tara zich met een ruzie bemoeit haalt ze meer op haar hals dan de bedoeling was.
De proloog is heftig, het geeft je de rillingen en speelt zich zo'n 10 jaar geleden af. De flashbacks blijven terug komen gedurende het verhaal. Wat er 10 jaar geleden gebeurt is heeft te maken met de huidige gebeurtenissen, maar als lezer blijf je lang in het ongewisse.
Na het geruzie komt Tara in een café terecht, van uitbater Pols, waar een reactie Tara's voelsprieten op scherp zetten. Ze besluit verder op onderzoek uit te gaan samen met haar collega Diego. Zo stuiten ze in de bossen op lugubere zaken die het daglicht niet kunnen verdragen.
Het onderzoek naar het oude ziekenhuis in de bossen leidt uiteindelijk naar Spanje, Andalusië. Eenmaal daar aangekomen komt alles in een stroomversnelling en blijkt de waarheid nog wanstaltiger te zijn dan gedacht.
De hoofdstukken zijn erg kort, ik ben wel fan van korte hoofdstukken, maar deze zijn soms te kort naar mijn zin waardoor het verhaal vaker van de hak op de tak springt dan mij lief is. De schrijfstijl van Nathalie maakt dat dan wel weer goed. Ze weet je toch in het verhaal te trekken en de aandacht vast te houden.
Het is een heerlijk boek voor tussendoor, op een strand, in je luie stoel of als het tegen zit met druiliger weer op de bank met een kat op schoot,
Het heeft mijn interesse naar de andere verhalen van Nathalie Pagie zeker gewekt. Dit boek krijgt dan ook 3,5 sterren
Spanning: 3,5
Schrijfstijl: 4
Plot: 3,5
Psychologie: 3,5
Originaliteit: 4
Leesplezier: 3,5
Lara Linders is journalist en gaat voor een teambuildingsweekend mee naar de Ardenne. De uitgeverij waar Tara voor werkt is gefuseerd en wil met dit weekend ervoor zorgen dat de collega,s elkaar beter leren kennen. Tara is niet van de groepsactiviteiten en gaat er dan ook liever alleen op uit. Haar directe collega Diego gebruikt dit weekend om aan zijn problemen thuis te ontsnappen, maar aan problemen ontkomt hij niet. Als Tara zich met een ruzie bemoeit haalt ze meer op haar hals dan de bedoeling was.
De proloog is heftig, het geeft je de rillingen en speelt zich zo'n 10 jaar geleden af. De flashbacks blijven terug komen gedurende het verhaal. Wat er 10 jaar geleden gebeurt is heeft te maken met de huidige gebeurtenissen, maar als lezer blijf je lang in het ongewisse.
Na het geruzie komt Tara in een café terecht, van uitbater Pols, waar een reactie Tara's voelsprieten op scherp zetten. Ze besluit verder op onderzoek uit te gaan samen met haar collega Diego. Zo stuiten ze in de bossen op lugubere zaken die het daglicht niet kunnen verdragen.
Het onderzoek naar het oude ziekenhuis in de bossen leidt uiteindelijk naar Spanje, Andalusië. Eenmaal daar aangekomen komt alles in een stroomversnelling en blijkt de waarheid nog wanstaltiger te zijn dan gedacht.
De hoofdstukken zijn erg kort, ik ben wel fan van korte hoofdstukken, maar deze zijn soms te kort naar mijn zin waardoor het verhaal vaker van de hak op de tak springt dan mij lief is. De schrijfstijl van Nathalie maakt dat dan wel weer goed. Ze weet je toch in het verhaal te trekken en de aandacht vast te houden.
Het is een heerlijk boek voor tussendoor, op een strand, in je luie stoel of als het tegen zit met druiliger weer op de bank met een kat op schoot,
Het heeft mijn interesse naar de andere verhalen van Nathalie Pagie zeker gewekt. Dit boek krijgt dan ook 3,5 sterren
Spanning: 3,5
Schrijfstijl: 4
Plot: 3,5
Psychologie: 3,5
Originaliteit: 4
Leesplezier: 3,5
1
Reageer op deze recensie
