Lezersrecensie
Incrediblybookworm: Torre’s avontuur gaat verder!
‘’Misschien hield Torre wel het meest van zijn oom wanneer hij verhalen vertelde. Dan was zijn oom op z’n best. Terwijl Torre in kleermakerszit zat te luisteren, kroop Natneus bij hem op schoot. Net als vroeger. Alleen was-ie een stuk zwaarder en bulkte er nu aan alle kanten geit over Torres benen.’’
Toen ik hoorde dat 'De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre' uitkwam, heb ik deel één met plezier teruggelezen. Ik wilde niets missen en nu kon ik gelijk door in deel twee, waar Torre een jaar na zijn grote avontuur, opnieuw de zomervakantie doorbrengt bij Oom Fons. Dit keer gaan ze op expeditie naar het donkere stuk bos! Het verhaal pakt je meteen weer op en neemt je mee op een spannend en humoristisch avontuur.
Maar Fons zal Fons niet zijn….
Bijna direct na hun vertrek wordt het avontuur grimmig: er breekt een noodweer uit.
‘’Daar gaan ze, dacht Torre. Dit is het! Hij kneep zijn ogen stijf dicht. Torre wilde niet zien hoe zijn oom met Natneus over het randje zou gaan. ‘Pokke, pokke, pokke!’ foeterde Fons. ‘Pokke, pokke, pokke!’ Torre deed zijn ogen weer open. Nog geen meter van de plek waar de beek de diepte in stortte, lag Fons languit in de Beek. Met Natneus tegen zich aan gedrukt. Maar ze waren er nog niet! ‘’
Oom Fons kan geen kant meer op en moet noodgedwongen Torre en Natneus erop uit sturen om hulp te gaan halen. Helaas heeft de modder ook de enige goede weg naar het dorp versperd dus nu moet Torre wel op zoek naar zijn oude vrienden van het aardvolk.
Wat dit verhaal extra bijzonder maakt, is de hulp die Torre krijgt van het mysterieuze meisje Aira. Torre mag dan weten hoe ze heet, voor de rest laat ze niet veel los. Lukt het ze wel om in het dorp te komen en hulp in te schakelen, of komen ze alleen maar verder in de problemen?
Het verhaal geeft ook opnieuw een inkijkje in Torre’s gevoelens: hij heeft een moeilijk jaar achter de rug. Hij had gehoopt dat hij een nieuwe start kon maken bij thuiskomst, maar een aantal zaken zijn er zeker niet beter op geworden. Zo staat zijn vriendschap met Moos nog steeds op een klein pitje en zijn ouders hebben nog steeds weinig tijd voor hem.
'De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre' is het vervolg op 'De toch niet zo eenzame tocht van Torre.'
Een geweldig deel dat bewijst dat een deel twee net zo spannend en leuk kan zijn als het eerste. Ik heb enorm genoten van alle spannende avonturen van Torre en de humor is nog steeds geweldig. Ik lag echt in een deuk om Natneus, met z’n puberiale uitspraken. Dat maakt het boek heerlijk luchtig en leuk.
Ik kijk enorm uit naar een derde deel en hoop dat Aira dan ook weer van de partij zal zijn.
Auteur: Annekarijn Overduin | Illustraties: Sophie Pluim| Leeftijd: 8+ | Uitgeverij: Gottmer
Toen ik hoorde dat 'De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre' uitkwam, heb ik deel één met plezier teruggelezen. Ik wilde niets missen en nu kon ik gelijk door in deel twee, waar Torre een jaar na zijn grote avontuur, opnieuw de zomervakantie doorbrengt bij Oom Fons. Dit keer gaan ze op expeditie naar het donkere stuk bos! Het verhaal pakt je meteen weer op en neemt je mee op een spannend en humoristisch avontuur.
Maar Fons zal Fons niet zijn….
Bijna direct na hun vertrek wordt het avontuur grimmig: er breekt een noodweer uit.
‘’Daar gaan ze, dacht Torre. Dit is het! Hij kneep zijn ogen stijf dicht. Torre wilde niet zien hoe zijn oom met Natneus over het randje zou gaan. ‘Pokke, pokke, pokke!’ foeterde Fons. ‘Pokke, pokke, pokke!’ Torre deed zijn ogen weer open. Nog geen meter van de plek waar de beek de diepte in stortte, lag Fons languit in de Beek. Met Natneus tegen zich aan gedrukt. Maar ze waren er nog niet! ‘’
Oom Fons kan geen kant meer op en moet noodgedwongen Torre en Natneus erop uit sturen om hulp te gaan halen. Helaas heeft de modder ook de enige goede weg naar het dorp versperd dus nu moet Torre wel op zoek naar zijn oude vrienden van het aardvolk.
Wat dit verhaal extra bijzonder maakt, is de hulp die Torre krijgt van het mysterieuze meisje Aira. Torre mag dan weten hoe ze heet, voor de rest laat ze niet veel los. Lukt het ze wel om in het dorp te komen en hulp in te schakelen, of komen ze alleen maar verder in de problemen?
Het verhaal geeft ook opnieuw een inkijkje in Torre’s gevoelens: hij heeft een moeilijk jaar achter de rug. Hij had gehoopt dat hij een nieuwe start kon maken bij thuiskomst, maar een aantal zaken zijn er zeker niet beter op geworden. Zo staat zijn vriendschap met Moos nog steeds op een klein pitje en zijn ouders hebben nog steeds weinig tijd voor hem.
'De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre' is het vervolg op 'De toch niet zo eenzame tocht van Torre.'
Een geweldig deel dat bewijst dat een deel twee net zo spannend en leuk kan zijn als het eerste. Ik heb enorm genoten van alle spannende avonturen van Torre en de humor is nog steeds geweldig. Ik lag echt in een deuk om Natneus, met z’n puberiale uitspraken. Dat maakt het boek heerlijk luchtig en leuk.
Ik kijk enorm uit naar een derde deel en hoop dat Aira dan ook weer van de partij zal zijn.
Auteur: Annekarijn Overduin | Illustraties: Sophie Pluim| Leeftijd: 8+ | Uitgeverij: Gottmer
1
Reageer op deze recensie