Lezersrecensie
Juice: Confronterend Actueel
De 44-jarige Claire Jansen is een succesvolle artiestenmanager. Ze beschouwt haar artiesten als familie en gaat voor ze door het vuur. Als een van haar jonge talenten het mikpunt wordt van een juicekanaal, bedenkt Claire een gewaagd plan om haar mensen beter te beschermen. Is dit een briljante zet of maakt ze de problemen alleen maar groter?
Ik had al een tijd niets meer van Heleen van Royen gelezen, totdat ik Juice voorbij zag komen. Persoonlijk probeer ik roddels en achterklap te vermijden, maar ik volg wel het nieuws en probeer oog te houden op actualiteiten.
Juicekanalen zijn sinds dit jaar niet meer weg te denken uit de roddeljournalistiek. De grootste kanalen groeiden afgelopen jaar uit tot accounts met honderdduizenden volgers, dus ergens ben ik benieuwd wat mensen met dit soort kanalen hebben (of willen). Daarnaast was ik nieuwsgierig hoe Heleen het onderwerp zou verwerken in haar nieuwste roman.
De invalshoek van artiestenmanager vond ik leuk gevonden. Als manager weet je immers altijd als eerste de sappigste roddels over je eigen BN’ers. Maar hoe bescherm je ze? Als ze iets doen wat niet door de beugel kan dan is het niet de vraag óf de juice channels ze exposen, maar wanneer.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Claire. Naast dat ze manager is van een aantal artiesten en influencers, wordt ze binnenkort ook grootmoeder. Dat baart haar ook zorgen, want haar dochter Chloe heeft ADOA, een oogziekte met een onvoorspelbaar en grillig verloop. Haar zicht gaat in een rap tempo achteruit waardoor ze zich zorgen maakt dat ze het kindje in haar buik nooit zal kunnen zien.
Ondanks dat Claire al wat jaren werkt en de klappen van de zweep kent, is ze met vlagen toch behoorlijk naïef te noemen. Ze neemt af en toe beslissingen waar je wenkbrauwen van omhoog schieten, maar hé, als iedereen zich volwassen gedraagt, valt er immers ook geen verhaal van te breien. Ze is in ieder geval wel lief en trouw.
Als single beleeft Claire hete avonturen met de reservekeeper van Ajax. De specifieke seksscènes zijn typisch Heleen van Royen. Het past bij het verhaal. Heleen weet de spanning op alle fronten goed op te bouwen.
Een sterk punt van dit boek is dat het behalve hedendaagse thema’s, ook wat thriller vibes heeft. Rode draad door het verhaal is een mysterieuze verhaallijn. Er gebeurt van alles en er is een serieuze dreiging, maar het hoe en wat lees je pas veel later, waardoor je als lezer nieuwsgierig blijft.
De personages zijn goed uitgewerkt. Het is een kleurrijke verzameling rare birds. Je hebt als lezer al snel een favoriet uitgekozen. Juicekoningin Angel de Vos spant de kroon. Alleen de naam is al een glimlach waard, want een grotere heks bestaat niet. Er zit echt niets engelachtigs aan deze dame.
Juice laat je ook nadenken over de impact van dit soort roddelkanalen: enerzijds heb je als artiest publiciteit nodig, maar de richtlijnen zijn in de loop der jaren zo veranderd dat privacy bijna niet meer mogelijk is. De één smult ervan en de ander gaat kapot.
Maar als verhaal is het vermakelijk, net als de entertainmentindustrie zelf. Het zorgt voor vertier, maar neem het niet te serieus. Heleen van Royen heeft duidelijk ervaring in deze wereld dus ze weet als geen ander hoe ze geloofwaardig zo’n verhaal kan opschrijven.
Ik heb genoten van dit verhaal, niet alleen vanwege de spannende gebeurtenissen en dat het actueel is, maar ook vanwege de subtiele leermomentjes.
Ik had al een tijd niets meer van Heleen van Royen gelezen, totdat ik Juice voorbij zag komen. Persoonlijk probeer ik roddels en achterklap te vermijden, maar ik volg wel het nieuws en probeer oog te houden op actualiteiten.
Juicekanalen zijn sinds dit jaar niet meer weg te denken uit de roddeljournalistiek. De grootste kanalen groeiden afgelopen jaar uit tot accounts met honderdduizenden volgers, dus ergens ben ik benieuwd wat mensen met dit soort kanalen hebben (of willen). Daarnaast was ik nieuwsgierig hoe Heleen het onderwerp zou verwerken in haar nieuwste roman.
De invalshoek van artiestenmanager vond ik leuk gevonden. Als manager weet je immers altijd als eerste de sappigste roddels over je eigen BN’ers. Maar hoe bescherm je ze? Als ze iets doen wat niet door de beugel kan dan is het niet de vraag óf de juice channels ze exposen, maar wanneer.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Claire. Naast dat ze manager is van een aantal artiesten en influencers, wordt ze binnenkort ook grootmoeder. Dat baart haar ook zorgen, want haar dochter Chloe heeft ADOA, een oogziekte met een onvoorspelbaar en grillig verloop. Haar zicht gaat in een rap tempo achteruit waardoor ze zich zorgen maakt dat ze het kindje in haar buik nooit zal kunnen zien.
Ondanks dat Claire al wat jaren werkt en de klappen van de zweep kent, is ze met vlagen toch behoorlijk naïef te noemen. Ze neemt af en toe beslissingen waar je wenkbrauwen van omhoog schieten, maar hé, als iedereen zich volwassen gedraagt, valt er immers ook geen verhaal van te breien. Ze is in ieder geval wel lief en trouw.
Als single beleeft Claire hete avonturen met de reservekeeper van Ajax. De specifieke seksscènes zijn typisch Heleen van Royen. Het past bij het verhaal. Heleen weet de spanning op alle fronten goed op te bouwen.
Een sterk punt van dit boek is dat het behalve hedendaagse thema’s, ook wat thriller vibes heeft. Rode draad door het verhaal is een mysterieuze verhaallijn. Er gebeurt van alles en er is een serieuze dreiging, maar het hoe en wat lees je pas veel later, waardoor je als lezer nieuwsgierig blijft.
De personages zijn goed uitgewerkt. Het is een kleurrijke verzameling rare birds. Je hebt als lezer al snel een favoriet uitgekozen. Juicekoningin Angel de Vos spant de kroon. Alleen de naam is al een glimlach waard, want een grotere heks bestaat niet. Er zit echt niets engelachtigs aan deze dame.
Juice laat je ook nadenken over de impact van dit soort roddelkanalen: enerzijds heb je als artiest publiciteit nodig, maar de richtlijnen zijn in de loop der jaren zo veranderd dat privacy bijna niet meer mogelijk is. De één smult ervan en de ander gaat kapot.
Maar als verhaal is het vermakelijk, net als de entertainmentindustrie zelf. Het zorgt voor vertier, maar neem het niet te serieus. Heleen van Royen heeft duidelijk ervaring in deze wereld dus ze weet als geen ander hoe ze geloofwaardig zo’n verhaal kan opschrijven.
Ik heb genoten van dit verhaal, niet alleen vanwege de spannende gebeurtenissen en dat het actueel is, maar ook vanwege de subtiele leermomentjes.
1
Reageer op deze recensie