Mooie, inspirerende roman

Als Charlotte Harper in 1912 na haar vaders dood zijn geheim ontdekt, schrijft ze al haar gedachten en gevoelens hierover in haar dagboek. Honderd jaar later wordt het dagboek op Longdale Manor gevonden door Gwen Monroe. Deze vondst helpt haar in haar zoektocht naar meer informatie over haar vader, die ze nooit heeft gekend.

Ik heb genoten van dit mooie, inspirerende verhaal en vond het erg verfrissend om eens een dual-time roman te lezen. Hoewel de verhalen van de twee personages elkaar op een gegeven moment steeds meer gaan raken, vond ik het switchen tussen de twee periodes geenszins verwarrend en juist goed te volgen.
De omgeving, het Lake District in Engeland, wordt mooi beeldend beschreven en heeft mij nieuwsgierig gemaakt eens meer over deze streek te zien en lezen.
In het 1912 gedeelte was de historie vooral te vinden in de beschrijvingen van de kleding van de personages. Ik had graag meer details gelezen over het leven van toen.
Het begin en einde van het boek lazen als een trein. Het midden vond ik af en toe wat dralend en erg suikerzoet.
Desalniettemin hebben de (geloofs)lessen over vergeving mij erg weten te raken en vind ik dit boek zeker een aanrader.