te hoger verwachtingen

Never judge a book by its cover, zeggen ze wel eens. Dat had ik overduidelijk wel gedaan, toen ik me aanmeldde voor de leesclub op Hebban. De cover en de titel triggerden mij: ‘Alle moeders haten mij’, deed me denken aan een vrouw, opgegroeid in wellicht niet ideale omstandigheden. Ze komt terecht in een wijk waar de standaard laten we zeggen iets hoger ligt qua inkomen, zogenaamde etiquette dan dat zij gewend is. Ze is ook nog eens alleenstaande moeder, veel jonger dan de rest. Een Amerikaanse die in Londen woont.

Dus ingrediënten genoeg voor een vermakelijke thriller. Want dat belooft de flaptekst: ‘De vermiste jongen is de tienjarige Alfie Risby. En om je de waarheid te zeggen: Hij is een ettertje.’ Het gaat dus over Florence. Een klasgenootje van haar zoon raakt vermist en haar zoon wordt verdacht. Florence doet er alles aan om haar zoon te beschermen. Maar moederliefde maakt blind. Jammer genoeg heeft het boek geen goede indruk bij mij achtergelaten.

Het verhaal is in het ik-perspectief geschreven. Je beleeft alles dus door de ogen van Florence. Normaalgesproken is dit een fantastische schrijfstijl om echt in de huid van het hoofdpersonage te kruipen, ongeacht gender, tijd, karakter en setting. Maar ik stoorde me zeer aan Florence. Zo naïef en onverschillig. Het verhaal en de personages vond ik ongeloofwaardig en veelal onsympathiek. Ik voelde me nog het meest verbonden met haar vriendin Jenny en de nagelstyliste. Sprookjes en fantasyboeken zijn ook niet realistisch, maar kunnen wel geloofwaardig zijn. Ook de beloofde humor heb ik niet kunnen ontdekken.

Wel een compliment aan de schrijfster: het boek is doorspek met heerlijke synoniemen en beschrijvingen. Een voorbeeld: ‘Ze heeft zichtbare buikspieren en een gezicht dar er precies zo uit ziet als op haar Instagram-foto’s, met een goudglanzende huis, door een bij gestoken lippen en een skischansneusje.’ Ook de dialogen zijn goed. Ze gevend de karakters van de personages goed weer. De opmaak is mooi. De hoofdstukken zijn kort. Aan het begin van elk hoofdstuk wordt plaats en tijd aangegeven. Dit alles draagt bij aan het vlotte schrijfstijl.

Conclusie: Jammer genoeg heeft dit boek me niet kunnen bekoren. Het was daarentegen wel een mooie uitdaging om een tegenvallend boek uit te lezen en behandelen in de leesclub. Het is toch net even anders vragen beantwoorden dan wanneer je laaiend enthousiast ben over het verhaal en de personages. Er zullen ongetwijfeld mensen zijn die dit boek hoger waarderen en dat is gelukkig helemaal prima.