Rauw in al zijn facetten

Nico Levi is een vrij onbeduidende journalist die na een zwaar persoonlijk verlies in 2025 een nieuwsblog begint om niet tegen de muren omhoog te vliegen. Dat nieuwsblog krijgt alleen een enorm publiek wanneer Nico’s jeugdvriend Henri Haksloot de nieuwskoppen domineert en Nico exclusieve achtergrondinformatie in zijn artikelen levert. Zijn waarheidsgetrouwe verslaggeving heeft alleen desastreuze gevolgen. Niet alleen voor hemzelf, ook voor heel Nederland.

---Een keur aan verschillende personages---
Een Syrische scherpschutter, een politievrouw die haar neefje en zoontje alleen opvoedt, een sensuele Russin, een juwelier, een verzetsheld uit de Tweede Wereldoorlog, een mislukte ondernemer met een drugsverslaving, een voormalige wethouder en een jongen die dol op basketbal is. Dit zijn in grote lijnen de personages uit dit boek en het eerste deel van het verhaal – dat zich grofweg tussen 2025 en 2035 afspeelt – bestaat uit hun uitgebreide introducties.

Hun levens worden in een rustig tempo beschreven, alsof het allemaal losstaande korte verhalen zijn. Dat was op zich erg boeiend, maar als lezer vroeg ik me wel af wat al deze mensen in godsnaam met elkaar te maken hadden. Een centraal hoofdpersoon leek er niet echt te zijn.

Dan, ergens halverwege in het verhaal, valt er een kwartje. Tenminste, zo verliep dat bij mij. Er werden verbanden tussen al die personages gelegd en het was alsof er plotseling talloze puzzelstukjes op hun plek vielen. Opeens begreep ik hoe alles in elkaar stak en kon ik niet meer stoppen. Het was net na het cruciale Lied van Europa.

---Een dystopisch Nederland---
Tegen de tijd dat het verhaal het jaar 2040 aandoet is duidelijk wat Leon de Winter met dit verhaal wil vertellen. En dat Nico Levi de sleutelfiguur is, degene om wie het hier feitelijk draait. Hij wordt verantwoordelijk gehouden voor explosies van geweld, voor het brengen van desinformatie die een gevaarlijke opstand veroorzaakten.

In een land waar er alleen nog vlees- en visvervangers in de supermarkten verkrijgbaar zijn, reizen via een budget van zogenaamde ‘Carbon Credits’ geregeld is, alcohol en sigaretten enkel via illegale ruilhandel beschikbaar zijn en de overheid iedere beweging van burgers monitort, is Nico Levi tot volksvijand uitgeroepen.

Er is een enorme tweedeling in de Nederlandse maatschappij. Aan de ene kant zijn er de mensen die alles wel best vinden en zich braaf aan alle regels houden, recht daar tegenover staan de mensen die zich tegen alles wat hen wordt opgelegd verzetten.

---Rauw in al zijn facetten---
Ik las nog nooit eerder een boek van Leon de Winter, ik kende hem enkel van zijn rake columns in De Telegraaf. Hij is een van de zeldzame kritische denkers die het wordt toegestaan om de nodige kanttekeningen bij onze huidige maatschappij te zetten en daarmee heeft hij bij mij een heel hoog aanzien gekregen. Om die reden stond ik dan ook te popelen om zijn boek te verslinden, ik wist dat hij zijn ideeën hierin niet onder stoelen of banken zou steken. Ik werd alles behalve teleurgesteld.

Het verhaal gaat over verlies. Om verlies van liefde en zekerheden, maar boven alles om het verlies van vertrouwen. Het is rauw in al zijn facetten, bij momenten vreselijk aangrijpend en ontroerend. Ik betrapte mezelf er meerdere keren op dat ik compleet flabbergasted door het verloop van een van de vele verhaallijnen was en er waren genoeg stukken waar ik een tissue bij nodig had.

Het was een achtbaan van emoties die bij lang bij zal blijven. Al is het alleen maar omdat ik zo hard hoop dat dit verhaal nooit werkelijkheid zal worden.

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/