Een thrillerachtige roman over de Tweede Wereldoorlog

De 93-jarige Victoria woont tot haar grote tevredenheid nog altijd zelfstandig. Met haar traplift en haar dagelijkse puzzel weet ze zich aardig te bedruipen, toch weet ze dat ze haar strijd tegen de ouderdom langzaam maar zeker aan het verliezen is. Dat is allemaal prima, zolang ze maar niet in zo’n ellendig verzorgingstehuis terecht komt om daar haar laatste dagen te moeten slijten. Dan wordt haar kleine wereldje plotseling op zijn kop gezet door een krantenadvertentie in de rubriek ‘Gevonden voorwerpen’.

---Het tabaksdoosje---
De advertentie in kwestie komt van de journaliste Iris Koster. Ze werkt bij de Amstelbode, een regionale krant in Noord-Holland. Wanneer haar vrienden Claire en Jan-Pieter van Walraven een oud buikkastje bij een antiquair kopen en daar een tabaksdoosje met een oude zwart-witfoto’s uit 1940 in vinden, besluit Iris om de advertentie te plaatsen.

Victoria reageert op de advertentie en komt zo in contact met Iris, die meteen geboeid is door haar verhaal uit de Tweede Wereldoorlog. Victoria vertelt hoe ze als 18-jarig meisje in 1944 met haar ouders in Lochem woonde. Dat ze door de aanhoudende werkeloosheid en bijbehorende financiële problemen door haar vader en moeder werd aangespoord om te trouwen met de rijke Robert, hoewel ze helemaal niet verliefd op hem was.

Ze stemde in, maar toen stortte er in een weiland op een steenworp afstand van hun huis een Engels gevechtsvliegtuig neer.

---Heden en verleden---
Door middel van flashbacks wordt het verhaal van Victoria uit te doeken gedaan en wordt uiteindelijk duidelijk van wie de drie gezichten op de oude zwart-witfoto’s uit het tabaksdoosje zijn. Iris ziet een prachtig artikel in de vertellingen van Victoria en dat komt goed uit, want ze kan wel wat afleiding gebruiken.

Door een vorige klus bij de Amstelbode is ze namelijk met een lokale crimineel in aanraking gekomen, hij heeft haar bedreigd en haar auto bekrast. Inmiddels is er ook bij haar appartement ingebroken, waardoor ze tijdelijk haar intrek in een tuinhuisje op het omvangrijke landgoed van Claire en Jan-Pieter neemt.

“Jan-Pieter trekt één wenkbrauw op. Op zijn vingers telt hij de feiten. ‘Dus, resumé: die gast is kwaad op je, hij is een crimineel en een geweldsdelinquent én hij weet waar je woont. Dat is dan toch duidelijk? Waar twijfel je nog over?’
Ik wrijf in mijn doffe, brandende ogen. ‘Een inbraak om te intimideren; ja, dat zie ik hem wel doen. Maar als hij dan toch bezig is, waarom zou hij dan niet meteen mijn splinternieuwe laptop meenemen, om maar eens wat te noemen? Of mijn flatscreen van de muur trekken?’
Jan-Pieter maakt een vage hoofdbeweging. ‘Een crimineel met normen en waarden?’”

---Roman of toch een thriller?---
Naarmate het verhaal vordert en Iris besluit om het verhaal van Victoria te publiceren, worden de verhaallijnen van de twee vrouwen steeds meer met elkaar verweven. Hoewel het boek duidelijk als een roman begint, krijgt het tegen het einde met de korte hoofdstukken – die zowat allemaal op een cliffhanger eindigen – steeds meer kenmerken van een thriller.

En alhoewel ik de eindconclusie van het verhaal wat makkelijk en niet heel geloofwaardig vond, heb ik toch van het boek genoten. Rachel van Charante heeft een fijne, vlotte schrijfstijl waarmee ze met name Victoria heel krachtig neerzet. Bovendien druipt de sfeer van de Tweede Wereldoorlog van de pagina’s, ik houd daar ontzettend van.

Dit is het debuut van deze schrijfster en één ding is zeker: ik kan niet wachten op haar volgende publicatie. Het is duidelijk dat ze een talent voor spannende historische romans heeft en ik hoop dat ze bij het concept blijft van een verhaal uit de Tweede Wereldoorlog dat met het heden is verweven. Dat is me namelijk prima bevallen.

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/