Een ontstellende climax

Na eindeloze voorbereidingen stapt Kim samen met haar man Rutger en hun achtjarige dochter Peru aan boord van een zeiljacht om samen zes maanden lang door het Caraïbisch gebied te zeilen. Het initiatief van deze reis kwam van Rutger, hij kijkt erg uit naar dit grote avontuur. Zo erg, dat Kim er ook steeds meer zin in begint te krijgen. Maar als ze eenmaal onderweg zijn, blijkt dat Kim een veel te romantisch beeld van deze onderneming had. De onderlinge spanningen zijn al snel om te snijden en er komt een groot gevaar vanuit een onverwachte hoek.

---Een ijskoude douche---
Als eerste zeilt het jonge gezin naar Tenerife. Die tocht duurde 17 dagen en dat ging op zich prima. Daarna moesten ze alleen wachten op een goede wind zodat ze voorspoedig de oceaan over konden steken, en dat viel tegen. De eerste ergernissen komen aan de oppervlakte en het vooruitzicht op de spannende tocht die voor hen ligt doet ook geen goed.

“Aan land is deze knappe oceaanzeiler gewoon haar man, de uitbundige spontane Rutger die ze sinds ze besloten om zijn droom te volgen steeds vaker had teruggezien. Niet te verwarren met kapitein Rutger, met zijn regels en zijn geboden, en vooral ook verboden. Met zijn voortdurende poetsdrang, zijn obsessie met het proviandschema en zijn steeds serieuzere kritiek op Peru. Het leek op het laatst wel of hij was vergeten dat ze een meisje van acht is en geen volwaardig bemanningslid.”

Kim moet zich voortdurend wegcijferen om de goede vrede te houden. Dat lukt, maar uiteindelijk krijgt ze aan de overkant van de oceaan een ijskoude douche van Rutger. Al snel daarna komen ze in serieuze problemen terecht.

---Rosalía---
Het vertelperspectief wisselt tussen dat van Kim en dat van Rosalía. Zij woont in Bluefields, een stad in Nicaragua en ze is hoogzwanger van haar vierde kind. Samen met Raúl heeft ze al drie dochters, ze is erg benieuwd wat het geslacht van deze nieuwe telg zal zijn. De laatste termijn van haar zwangerschap verloopt alleen niet zonder problemen en de dokter adviseert haar om veel meer rust te nemen.

Raúl staat op het punt om voor een aantal dagen voor zijn schemerige werk te vertrekken en Rosalía heeft met drie kleine kinderen om zich heen geen enkele kans om ook maar even te zitten. Daarom besluit Raúl om de meisjes tijdelijk bij zijn zus onder te brengen en om een vriend op Rosalía te laten passen.

Dat plan blijkt in de praktijk alleen niet bepaald voor extra veiligheid te zorgen, zeker als blijkt dat Rosalía haar man Raúl niet via zijn gebruikelijke satelliettelefoon kan bereiken.

---Een ontstellende climax---
Eva Nagelkerke is de schrijversnaam van de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke en ik zie helemaal voor me hoe ze tijdens het schrijven van deze thriller elkaar op zaten te hitsen om het verhaal nog spannender te maken. Dat is namelijk uitstekend gelukt, want ik heb dit boek in een dag uitgelezen. Stoppen met lezen was gewoon geen optie.

Het begint allemaal heel leuk en vriendelijk, als lezer leef je erg met Kim mee, met haar enthousiasme voor deze reis en wat ze er allemaal van verwacht. De opkomst van Rosalía is alleen een beetje verwarrend. Ik begreep haar rol in het verhaal in eerste instantie niet en ik vond het storend dat nergens vermeld stond dat Bluefields in Nicaragua ligt, ik moest dat opzoeken.

Zodra duidelijk is hoe deze twee vrouwen met elkaar verbonden zijn, wordt de spanning tot grote hoogten opgevoerd om uiteindelijk in een ontstellende climax te eindigen. Ik vond het een heerlijke thriller met goed uitgewerkte personages, een sterk plot en een originele setting, dit smaakt naar meer!

Deze recensie is ook op mijn blog gepubliceerd: https://loortjeleest.nl/