Teleurstellend

Om meteen met de deur in huis te vallen: dit boek is niet wat de achterflap belooft dat het zal zijn. De achterflap belooft een vertelling van de Trojaanse oorlog vanuit het perspectief van de Trojaanse vrouw. Wat gebeurt er met de vrouwen wanneer hun steden en dorpen overwonnen worden? Hoe staan zij tegenover de vijanden in wiens kamp ze tien jaar leven? Wat denken zij over de goddelijke Achilles?

Het antwoord is: niet veel. Het hoofdpersonage Briseis geeft een beschrijving van de gebeurtenissen. Hoewel het boek geschreven is vanuit het ik-personage, had het evengoed vanuit de derde persoon kunnen geschreven zijn. Je krijgt niets mee van Briseis’ gedachten en gevoelens. Het gevolg is een hoofdpersonage dat niet inspireert. Ze is niet sympathiek, niet antipathiek, niet heldhaftig en ook geen antiheld. Ze is er gewoon, observeert en deelt dan mee wat ze observeert. Een vertelling van de Trojaanse oorlog vanuit het perspectief van een Trojaanse vrouw krijg je dus niet. Je krijgt gewoon een vertelling van de Trojaanse oorlog.

Bovendien wordt het boek niet enkel verteld vanuit Briseis’ perspectief. Pat Barker speelt van tijd tot tijd de alwetende verteller die Achilles, Patroclus of de Griekse koningen rond het kamp volgt. Daardoor krijg je nog meer het gevoel dat je gewoon een ingekorte versie van Homerus’ Ilias leest.

De Griekse karakters worden beter uitgewerkt dan de Trojaanse. Over Briseis weet je heel weinig, maar haar observaties zorgen ervoor dat je het lief en leed van de Grieken van dichtbij meemaakt. Voor haar lotgenoten heeft Briseis weinig sympathie. De Trojaanse vrouwen die van hun Griekse mannen leren houden, schildert ze af als onnozel. Die doen er voor haar niet toe en worden dan ook niet verder uitgewerkt gedurende het boek. Nochtans zijn dat net de karakters die Pat Barker beloofde in de spotlight te zetten.

Moeilijk om te lezen is dit boek niet, maar de schrijfstijl inspireert al evenmin als het hoofdpersonage. Pat Barker gebruikt geen moeilijke woorden en haar zinnen zijn logisch opgebouwd. Haar schrijfstijl is hedendaags. Dat zorgt voor een toegankelijk boek, maar het transporteert je niet meteen naar het verleden. Op zich geen probleem, dat kunnen de omgevingsbeschrijvingen nog altijd goed maken. Maar ook die waren afwezig.

Dit boek is een teleurstelling. Het verveelt niet, maar dat is dan ook alles. De schrijfstijl is gewoontjes, de plaatsbeschrijvingen afwezig en het hoofdpersonage karakterloos. Dit boek is een hervertelling van de Trojaanse oorlog, maar onderscheidt zich op geen enkele manier van de zovele anderen.