Origineel idee, maar een beetje cliché

Eve of Man gaat over een meisje, Eve. Eve is het enige meisje dat in de laatste 50 jaar geboren is. De aarde gaat stilletjesaan kapot en de mensen hebben geen hoop op overleven, tenzij Eve meisjes baart. Daarom werd een toren gebouwd met alle faciliteiten die een meisje maar nodig zou kunnen hebben om in luxe te leven. Eves leven daar wordt gecontroleerd en beheerst door de EPO. Een organisatie die alleen maar het beste voor Eve wil. Of tenminste, dat denkt ze...

De wereld waarin Eve leeft, is heel realistisch. Een paar elitairen leiden een luxeleventje in de toren, het gepeupel moet maar zien dat ze overleven op de grond. Dat is niet gemakkelijk want de helft van de gebieden is al overstroomd, de elektriciteit valt regelmatig uit en stromend water is ook niet vanzelfsprekend. Voor Eve geboren werd, hebben de mannen de wereld misbruikt want er was toch geen hoop op overleven. De veranderingen ten gevolge van de klimaatopwarming waar nu voor gewaarschuwd wordt, worden goed beschreven. De aarde is een troosteloze plaats geworden en je voelt de atmosfeer die er hangt heel goed.

Maar ook op sociaal vlak hebben de schrijvers de gevolgen van een wereld vol mannen heel mooi weergegeven. De hierboven genoemde scheiding tussen rijk en arm is heel duidelijk. Maar ook wat de afwezigheid van meisjes als gevolg heeft voor vrouwen. Ze worden broedmachines. Wanneer ze daar te oud voor zijn worden ze gewoon aan de kant geschoven. Ook op wetenschappelijk vlak gebeuren dingen die niet moreel juist zijn.

Eve is hiervan absoluut niet op de hoogte. In het begin van het boek is ze een naïef meisje dat braafjes alles doet wat haar wordt opgedragen. Doorheen het boek merk je dat ze groeit, haar personage ontwikkelt zich tot iemand die dingen in vraag stelt, iemand met een sterk rechtvaardigheidsgevoel en iemand die haar eigen keuzes wil maken.

Bram is een van die keuzes. Bram is de andere protagonist. Ook hij vertelt een deel van het verhaal. Natuurlijk worden Eve en hij verliefd op elkaar. Daarna ontwikkelt Bram zich tot een soort van superheld die Eve koste wat kost wil redden. Dat deel van het verhaal voelt cliché aan.

Het verteltempo is in het begin (te) traag, maar versnelt wel naar het einde toe. Het boek leest wel heel vlot, ondanks het trage tempo in het begin. Je merkt geen verschil in schrijfstijl, Giovanna’s en Toms stijl sluit naadloos bij elkaar aan. De taal is gewone, dagelijkse spreektaal. Heel makkelijk om te lezen, maar zonder bijzondere beschrijvingen of sterke dialogen.

Dit boek verdient 3 sterren. De karakters waren interessant, de wereld goed opgebouwd. Maar af en toe mocht het verhaal iets sneller vooruit gaan en er zitten wel enkele clichés in het boek.