Dochters van de Dordogne

Met de leesclub van @harpercollins_holland lazen we deze keer de roman Dochters van de Dordogne. Het boek is geschreven door Dinah Jefferies en vertelt het verhaal van drie zussen in Frankrijk in 1944. Dochters van de Dordogne is het eerste deel van een trilogie.

Drie zussen wonen samen in het zomerhuis van hun moeder sinds hun vader is overleden. Hun moeder is achtergebleven in Engeland maar heeft de zussen naar Frankrijk gestuurd. De drie zussen hopen dat de oorlog snel ten einde zal zijn, al beleven ze alle drie de oorlog op een andere manier. Heléne is de oudste van de drie. Ze is een verpleegster en geeft veel om haar zussen. Elise is daarentegen wat opstandiger en sluit aan bij het verzet. Florence is de jongste zus en zij hoopt alleen maar dat de oorlog snel is afgelopen en ze allemaal weer vrij zullen zijn.

Ik wil niet te veel verklappen, maar er gaat van alles mis en dat zorgt ervoor dat de band van de zussen onder druk komt te staan. Wanneer er dan ook een familiegeheim aan het licht komt is het zwaar om de moed erin te houden.

Dinah Jefferies zet een mooie context neer en de sfeer van het Franse dorpje is voelbaar. Ook de spanningen van de tijd liggen aan de oppervlakte. De schrijfstijl van Jefferies is vooral in het begin best pittig en de wisseling in perspectieven zorgt ervoor dat je goed je hoofd erbij moet houden. Zeker in het begin moest ik een paar keer terugbladeren om de info weer even op te halen. Daarentegen zijn de hoofdstukken kort en wanneer er gewisseld wordt van perspectief wilde ik eigenlijk nog even blijven hangen bij het personage.

Er gebeurt veel in het verhaal in een korte tijd en ondanks dat de situaties goed beschreven zijn miste ik een beetje een band met de zussen. Hoe verder ik in het verhaal kwam hoe meer ik me verbonden voelde met ze, en dat maakt dat ik ergens toch wel nieuwsgierig ben naar de volgende delen, maar het kostte me wel moeite om door de eerste hoofdstukken heen te komen.

Ondanks dat heb ik toch genoten van het boek en ben ik dus blij dat ik mocht meelezen met de leesclub, ik denk namelijk anders niet dat ik dit boek gelezen zou hebben.