Visser in troebel water

Met enige regelmaat verschijnt er een Nederlandse roman met een leraar in de hoofdrol. Zoals Bint (1934) van Bordewijk, Een lust voor het oog (1977) van Siebelink, De ziekte van Lodesteijn (1986) van Weemoedt, en Meesterschap (2005) van Wind. Rob van Essen, winnaar van de Libris literatuurprijs 2019, kan aan dat rijtje worden toegevoegd. In 2008 kwam zijn roman Visser over geschiedenisleraar Jacob Visser uit. Een goed idee van de uitgever om dit boek van Rob van Essen na diens prijswinnende roman Een goede zoon opnieuw uit te brengen.
Jacob Visser is een geliefde docent op een middelbare school die te maken krijgt met de gevolgen van een nogal ongelukkige opmerking die hij zich laat ontvallen in een van zijn lessen. Ultra-rechtse jongeren gaan ermee aan de haal, en richten zelfs een nieuwe beweging op, de Visserjeugd. Door de schoolleiding wordt Visser met ziekteverlof gestuurd. Visser doolt en dwaalt door de dreven van zijn woonplaats en van de grote stad in de buurt, en blijkt ook rond te lopen met een slecht verwerkt persoonlijk verlies. In 32 korte hoofdstukken weet Rob van Essen de escalatie in de door hem gecreëerde wereld op een boeiende wijze te beschrijven. Iets minder toeval had voor mij de geloofwaardigheid wel vergroot.

Wie Visser van Rob van Essen in 2008 is ontgaan heeft nu opnieuw een kans om deze tot nadenken stemmende, actuele en onderhoudende roman van een vooraanstaande Nederlandse schrijver tot zich te nemen.