Recensie Strovuur

Zou jij naar Parijs durven te gaan zonder navigatie?
Elvin en Fay hadden allebei geen goede reden om dat niet te doen, dus aan het einde van de hete zomer vertrekken ze, zonder telefoon, naar Parijs. Ze rijden in de oude Mitsubishi Sapporo van Elvin, deze heeft zijn beste tijd gehad. Elvin raakt door alles snel geïrriteerd en Fay weet niet goed hoe ze met de zelfmoord van haar vader moet om gaan. De problemen beginnen al snel: ze belanden op het Belgische en Franse platteland en er gebeuren allerlei vreemde dingen. Als ze bij een oud klooster komen en Fay een oud kloosterboek steelt, dreigt de boel helemaal uit de hand te lopen.

Het thema is eenzaamheid. Er wordt bijvoorbeeld vaak genoemd dat Fay en Elvin eigenlijk geen/tot weinig vrienden hebben. Fay zit veel alleen thuis, omdat haar moeder vaak tot laat werkt. Ook de overgang van de jeugd naar volwassenheid is een thema, waar mensen vaak zichzelf opnieuw moeten uitvinden en ze veel het gevoel hebben dat ze niet weten wie ze eigenlijk zijn. Deze levensfase heet de adolescentie. Omdat het geschreven is vanuit Fay kun je ook vaak zien dat haar gedachtes erg aan deze levensfase zijn gerelateerd. Het boek heeft geen motto.

De motieven zijn de oude Mitsubishi van Elvin en muziek. De Mitsubishi wordt erg vaak genoemd in plaats van dat ‘de auto’ of ‘de wagen’ wordt gebruikt. Fay speelt altviool en wordt helemaal gegrepen door muziek. De muziek op de radio wordt ook vaak genoemd en het kloosterboek dat Fay steelt is een koorboek en heeft dus ook te maken met muziek. Dat deze dingen zo vaak voorkomen komt doordat Gerwin van der Werf, de schrijver van het boek, hiermee te maken heeft in het dagelijks leven. Hij is namelijk muziekdocent en vindt muziek helemaal geweldig. In een interview vertelde hij dat hij bijna een Mitsubishi had gekocht toen hij twintig was, maar uiteindelijk toch voor een Toyota had gekozen en hier heeft hij, op zijn 54e, nog spijt van. Het koorboek heeft hij gezien in een klooster in Venetië tijdens een muziekreis. Dit zijn dus meerdere links tussen de auteur en het boek.

Elvin en Fay zijn bijna de enige personages en zijn dus ook de hoofdpersonen. Ze komen een paar andere personages tegen tijdens de reis, maar deze komen bijna niet voor en er wordt dan ook geen informatie over hen gegeven. Het boek is vanuit de ik-persoon geschreven. Fay is de ik-persoon en we krijgen daarom veel van haar mee, hoe ze zich echt voelt, haar thuissituatie met haar moeder sinds haar vader is overleden en hoe ze probeert zo min mogelijk op te vallen. Je kan in Fay’s hoofd kijken. Fay is een round character, want we erg weten veel over haar en ze wordt uitgebreid beschreven. Elvin is een flat character, we weten eigenlijk vrij weinig over hem en hij wordt vooral beschreven als Fay’s irritante neef die doet wat hij wil.

Dit verhaal zou heel goed in deze tijd kunnen afspelen, want ze hebben telefoons en er wordt geschreven over sociale media. Ook komt de Mitsubishi uit 1980 en dat is in deze tijd dus behoorlijk oud.

Het verhaal speelt zich af op het Belgische en Franse platteland, waar ze verschillende dingen meemaken. Ze weten niet precies waar ze zijn want ze hebben geen navigatie, geen telefoon en ook geen kaart. Er wordt niet genoemd of ze grensbordjes hebben gezien van België en/of Frankrijk, maar de mensen die ze tegen komen spreken Frans. Overal is weiland en soms is er een stukje bos.

De stijl van dit boek is beschrijvend, want er worden veel details beschreven waardoor er een beeld in je hoofd wordt gecreëerd. Je ziet het verhaal als een soort film in je hoofd.

Het boek is geschreven door Gerwin van der Werf. Hij is geboren op 13 juni 1969. Naast schrijver is hij ook columnist, recensent voor het dagblad Trouw en muziek docent aan de internationale klas van het Rijnlands Lyceum.

Ik vind het boek goed geschreven, de gevoelens van Fay worden heel goed beschreven waardoor je je helemaal in haar inleeft. Er kwamen veel bizarre en vreemde dingen in voor en omdat ik wilde weten hoe deze afliepen, bleef ik door lezen. Sommige van deze gekke dingen vond ik iets te kinderachtig, omdat deze dan heel erg onrealistisch waren. Eén vraag bleef de hele tijd in mijn hoofd: Wat heeft de titel strovuur met dit boek te maken? Ook hierdoor bleef ik doorlezen en aan het einde kwam ik erachter. Ik vond het erg fijn dat Fay en Elvin niet veel ouder waren dan ikzelf ben, waardoor ik me op sommige momenten erg goed kon voorstellen waarom ze zich zo voelden. De schrijfstijl vind ik ook heel fijn, want ik kon echt helemaal een beeld schetsen in mijn hoofd en dit vind ik erg fijn lezen. Hierom geef ik dus uiteindelijk dit boek 4 van de 5 sterren.