Lezersrecensie
Dit boek ademt kerst!
Alleen al de cover straalt zoveel kerstgevoel uit dat je direct zin krijgt om te gaan lezen. Het flinke formaat en de grote hoeveelheid illustraties doen de rest. Maar De Grompus? Wat is dat voor wezen? Hij kijkt boos en chagrijnig, lijkt dit boek op het verhaal van The Grinch of A Christmas Carol van Charles Dickens? Ja en nee. Natuurlijk heeft de schrijver (en tegelijk illustrator) zich laten inspireren door deze twee knorrepotten die kerstmis het liefst zouden willen laten verdwijnen. Maar De Grompus heeft ook weer een eigen sfeer en grappig plot, waardoor je die andere boeken gauw vergeet.
Het verhaal is niet ingewikkeld en redelijk voorspelbaar: de Grompus is de grootste mopperkont die je je maar kunt voorstellen en kerstmis is het allerverschrikkelijkste dat hij kent. Hij wil dus zorgen dat het kerstfeest niet doorgaat en vertrekt op weg naar de kerstman, om te zorgen dat hij zijn werk niet kan gaan doen. Maar natuurlijk komt hij onderweg op andere ideeën: hij ontmoet andere lieve wezens die hem doen beseffen dat vriendschap en er voor elkaar zijn wél belangrijk zijn. Je zag het natuurlijk al van mijlenver aankomen, maar dat komt omdat je als volwassen lezer waarschijnlijk die andere verhalen kent. Voor jonge kinderen is De Grompus een nieuw personage dat een interessante ontwikkeling doormaakt.
Kerstmis blijft een lastige tijd. Veel mensen kijken ernaar uit, hangen hun huis vol met versiering en verheugen zich op lang tafelen met vrienden en familie. Maar er zijn net zoveel mensen die zouden willen dat je kerstmis over kunt slaan. Al dat overdreven gedoe, dat ‘gezellig’ doen en die verplichtingen: was het maar gewoon alvast januari. Deze twee heel verschillende meningen over kerst maakt het een interessant thema.
Of je er nou van houdt of niet: voor beide typen mensen is dit boek fijn. Het is lekker om je in te leven in de knorrige Grompus, die nergens plezier aan lijkt te beleven, maar ook in het konijntje Donsbal, de naïeve lieve vriendin van Grompus die maar blijft volhouden en uiteindelijk haar vriend overtuigt om toch ook van kerst te genieten.
De schrijver en tevens illustrator heeft een bijzonder talent: zijn tekeningen vol details zijn sfeervol en grappig, en zijn manier van schrijven vol humor en spanning. In de vertaling kwamen niet altijd alle taalgrapjes even goed uit de verf denk ik, maar dat zullen jonge lezers niet merken. Ik denk dat je dit verhaal al kunt voorlezen vanaf 7/8 jaar. Zelf lezen vanaf 9 jaar. Verschenen bij uitgeverij Lemniscaat.
Het verhaal is niet ingewikkeld en redelijk voorspelbaar: de Grompus is de grootste mopperkont die je je maar kunt voorstellen en kerstmis is het allerverschrikkelijkste dat hij kent. Hij wil dus zorgen dat het kerstfeest niet doorgaat en vertrekt op weg naar de kerstman, om te zorgen dat hij zijn werk niet kan gaan doen. Maar natuurlijk komt hij onderweg op andere ideeën: hij ontmoet andere lieve wezens die hem doen beseffen dat vriendschap en er voor elkaar zijn wél belangrijk zijn. Je zag het natuurlijk al van mijlenver aankomen, maar dat komt omdat je als volwassen lezer waarschijnlijk die andere verhalen kent. Voor jonge kinderen is De Grompus een nieuw personage dat een interessante ontwikkeling doormaakt.
Kerstmis blijft een lastige tijd. Veel mensen kijken ernaar uit, hangen hun huis vol met versiering en verheugen zich op lang tafelen met vrienden en familie. Maar er zijn net zoveel mensen die zouden willen dat je kerstmis over kunt slaan. Al dat overdreven gedoe, dat ‘gezellig’ doen en die verplichtingen: was het maar gewoon alvast januari. Deze twee heel verschillende meningen over kerst maakt het een interessant thema.
Of je er nou van houdt of niet: voor beide typen mensen is dit boek fijn. Het is lekker om je in te leven in de knorrige Grompus, die nergens plezier aan lijkt te beleven, maar ook in het konijntje Donsbal, de naïeve lieve vriendin van Grompus die maar blijft volhouden en uiteindelijk haar vriend overtuigt om toch ook van kerst te genieten.
De schrijver en tevens illustrator heeft een bijzonder talent: zijn tekeningen vol details zijn sfeervol en grappig, en zijn manier van schrijven vol humor en spanning. In de vertaling kwamen niet altijd alle taalgrapjes even goed uit de verf denk ik, maar dat zullen jonge lezers niet merken. Ik denk dat je dit verhaal al kunt voorlezen vanaf 7/8 jaar. Zelf lezen vanaf 9 jaar. Verschenen bij uitgeverij Lemniscaat.
1
Reageer op deze recensie
