Hebban recensie
Intelligente thriller met onverwachte ontknoping
De Vaticaanse moorden, Het Bacchus offer en De Pantheon Getuige. Drie spannende boeken van de Britse auteur David Hewson, die stuk voor stuk goed ontvangen werden door het publiek. De engelen des doods is het vierde boek met rechercheurs Costa en Falcone in de hoofdrol.
In dit boek krijgen de Romeinse rechercheurs de opdracht om een misdrijf dat al opgelost lijkt, nogmaals te onderzoeken. Twee leden van de eens rijke familie Ancangelo zijn omgekomen bij een felle brand in hun glasblazerij op het afgelegen eiland Isola degli Arcangeli.
Inspecteur Randazzo heeft zijn conclusies al getrokken: de man heeft zijn vrouw vermoord en daarna zelfmoord gepleegd. Costa, Falcone en hun collega Peroni hoeven in principe alleen hun handtekening te zetten. Maar aan het begin van hun onderzoek, waarbij veel sporen al lijken uitgewist, komen ze erachter dat er wel heel veel dingen niet kloppen
Het verhaal is spannend van de eerste tot de laatste bladzijde. Een cliché, maar ditmaal is het echt zo. De lezer wil per se weten hoe het verder gaat. Bovendien worden pas in het allerlaatste hoofdstuk alle antwoorden gegeven. En die antwoorden leiden tot een ontknoping die volstrekt onverwacht is. Erg knap van Hewson, aangezien de thrillerfan de meeste scenarios zo langzamerhand wel denkt te kennen.
De schrijfstijl van Hewson is bijzonder. Vaak moet je raden naar wat er gebeurd is, omdat niet alle zaken niet met zoveel woorden uitgelegd worden. In het begin lijkt dat irritant, maar het maakt het boek superspannend en het prikkelt je om mee te denken.
Ook als je de andere boeken van Hewson niet gelezen hebt, is dit verhaal goed te volgen, al zitten er af en toe wat terugblikken in naar vorige delen.
Bovendien is het verhaal doorspekt met heerlijk Italiaanse sferen: plaatsen en gerechten worden zo liefdevol en gepassioneerd omschreven, dat je het bijna kunt zien en proeven.
Ook schuwt Hewson een vleugje humor niet.
Kortom: een intelligente thriller die je meesleept, naar een andere wereld brengt en niet meer loslaat tot je het boek na bladzijde 316 met een zucht hebt dichtgeklapt.
In dit boek krijgen de Romeinse rechercheurs de opdracht om een misdrijf dat al opgelost lijkt, nogmaals te onderzoeken. Twee leden van de eens rijke familie Ancangelo zijn omgekomen bij een felle brand in hun glasblazerij op het afgelegen eiland Isola degli Arcangeli.
Inspecteur Randazzo heeft zijn conclusies al getrokken: de man heeft zijn vrouw vermoord en daarna zelfmoord gepleegd. Costa, Falcone en hun collega Peroni hoeven in principe alleen hun handtekening te zetten. Maar aan het begin van hun onderzoek, waarbij veel sporen al lijken uitgewist, komen ze erachter dat er wel heel veel dingen niet kloppen
Het verhaal is spannend van de eerste tot de laatste bladzijde. Een cliché, maar ditmaal is het echt zo. De lezer wil per se weten hoe het verder gaat. Bovendien worden pas in het allerlaatste hoofdstuk alle antwoorden gegeven. En die antwoorden leiden tot een ontknoping die volstrekt onverwacht is. Erg knap van Hewson, aangezien de thrillerfan de meeste scenarios zo langzamerhand wel denkt te kennen.
De schrijfstijl van Hewson is bijzonder. Vaak moet je raden naar wat er gebeurd is, omdat niet alle zaken niet met zoveel woorden uitgelegd worden. In het begin lijkt dat irritant, maar het maakt het boek superspannend en het prikkelt je om mee te denken.
Ook als je de andere boeken van Hewson niet gelezen hebt, is dit verhaal goed te volgen, al zitten er af en toe wat terugblikken in naar vorige delen.
Bovendien is het verhaal doorspekt met heerlijk Italiaanse sferen: plaatsen en gerechten worden zo liefdevol en gepassioneerd omschreven, dat je het bijna kunt zien en proeven.
Ook schuwt Hewson een vleugje humor niet.
Kortom: een intelligente thriller die je meesleept, naar een andere wereld brengt en niet meer loslaat tot je het boek na bladzijde 316 met een zucht hebt dichtgeklapt.
1
Reageer op deze recensie
