Van de hak op de tak

De Almeerse Hennie de Groot schreef onder haar pseudoniem Jet van Vuuren haar tweede thriller. Bloedheet speelt zich af in haar thuishaven en bestaat uit drie delen: ‘lauw’, ‘warm’ en ‘heet’. Op het achterplat: ‘De thrillers van Jet van Vuuren spelen zich af in de zomer, de tijd van het jaar waarin we ons vrijer bewegen. Bloesjes gaan wat verder open, zomerjurken fladderen vrolijk om blote benen en iedereen lijkt zelfverzekerder dan ooit. Met alle gevolgen van dien. In een zomers decor ga je al snel een stapje verder, en voor je het weet is er iemand vermoord.’

In deze zomerthriller maken we eerst kennis met ‘kattenvrouwtje’ Mies van Rossum. Ze past op de katten van mensen die op vakantie zijn, en verdient daar een leuk zakcentje mee. Maar door haar ‘zomerzonde’, rondsnuffelen in de huizen van de mensen waar ze oppast, vindt ze een manier om in korte tijd veel geld te verdienen. Dat dat een gevaarlijke hobby is, blijkt als Mies vermoord gevonden wordt op een afgelegen strandje. Rechercheur Britt van Dijk en haar stagiair Ronnie Zeegers tasten volledig in het duister: waarom is Mies vermoord? En door wie?

Bloedheet bestaat uit korte hoofdstukken met steeds perspectiefwisselingen tussen verschillende personen. Zo maakt de lezer kennis met Thijs Vleugels, een gescheiden man die zich wel erg verdacht gedraagt, Fleur, een jonge studente die inwoont bij de lesbische Ans, Gonnie en haar man Joop (die wel van érg jonge meisjes houdt) en rechercheur Britt van Dijk en haar collega Ronnie Zeegers. Door de korte hoofdstukken met steeds een andere hoofdpersoon komt de lezer niet echt in het verhaal. Meeleven met de personages is lastig omdat de lezer simpelweg niet genoeg van ze weet. Het blijft oppervlakkig en dat is jammer.

Van rechercheur Britt van Dijk kom je iets meer te weten, al is het een vrij stereotiep personage. Fictieve vrouwelijke politierechercheurs zijn vaak single (en op zoek), ze drinken bier en eten pizza’s. Zo ook Britt van Dijk. Maar niet alleen is Britt weinig origineel, ze komt ook niet erg geloofwaardig over. Het politieonderzoek in Bloedheet springt bovendien van de hak op de tak.

Jet van Vuuren schreef al vaker verhalen over vrouwen met een bepaalde achtergrond. Ook in dit verhaal zit er een: een tikkeltje verknipt en moordlustig. Dat is een interessant gegeven, maar helaas komt het personage niet goed genoeg uit de verf om ook herkenbaar te zijn. De lezer wil meer over haar weten!