Dystopisch, maar ook dichtbij

Ik was zo geïntrigeerd toen ik de flaptekst las voor Stad O. Een verhaal dat de hemel op aarde lijkt te zijn, of is het een dystopie?
-----------------------------
Stad O. is een stad waar iedereen die daar woont het aan niets ontbreekt. De mensen die daar wonen zijn allemaal op een bepaalde manier verbonden met Martha, de grote fabriek waardoor deze stad mogelijk is gemaakt. Ofwel ze werken daar zelf, of hun partner is daar werkzaam.
Als je binnen bent in Stad O., als je daar mag wonen en werken, dan is alles er als het ware voor het grijpen. Er zijn geen voedsel tekorten, eerder een overvloed. Is er iets met het huis, of wil je het verbouwd hebben, zoek je opvang voor de kinderen? Stadsdiensten helpt je! Ze weten namelijk ook wat men heeft opgegeven om hier te mogen wonen.
In de fabriek zijn de leidinggevenden en de managers allemaal de 'Moeders'. Man of vrouw, dat maakt niet uit. En de collega's, allemaal 'broers en zussen'.

Bethe en Tobias hebben het goed. Ze zijn nu een paar jaar in O. en hebben zich redelijk gesetteld. Tobias werkt bij Martha. Wat hij daar doet, dat weet Bethe niet want dat is vertrouwelijk. Bethe werkt op school als leerkracht. Ze zijn onderdeel van een vriendengroep die elke paar weken bij iemand anders samenkomt en een gezellige avond hebben.
Maar wanneer er een paar vreemde dingen gebeuren kan Bethe dat niet loslaten. Zit daar meer achter? Is O. wel zo ideaal als het lijkt?
-----------------------------
Dit was een zeer pakkend verhaal, ik vond het lastig het weg te leggen. De auteur heeft een fijne schrijfstijl, een prettige en beeldende manier van dingen beschrijven en vertellen.
De thema's die de auteur gebruikt voor zijn verhaal zijn dystopisch en toch zou het zo maar over deze tijd geschreven kunnen zijn. Dat maakt het makkelijker om de angsten en twijfels van Bethe zo goed in te kunnen voelen en met haar mee te leven.