Een trieste maar eerlijke vertelling van een alcoholverslaving

Erik Jan Harmens is overal. Sinds het verschijnen van zijn nieuwste boek Door het licht in augustus, zag ik zijn boeken op elk social media kanaal. In interviews in kranten en tijdschriften, op boekenblogs, op twitter en op bookstagram - overal zag ik het hoofd van Erik Jan Harmens voorbij komen. Steeds kreeg ik een reminder dat ik zijn geroemde Hallo muur nog niet gelezen had. Hoog tijd om daar verandering in te brengen en deze titel uit de bibliotheek te halen! In dit boek praat een man tegen een muur over de jaren die achter hem liggen. Jaren waarin hij een burnout kreeg, een echtscheiding doormaakte, een vader en een aantal beste vrienden zag overlijden én een geloofwaardig antwoord moest vinden op een alcoholverslaving.

Een bijzonder fijne schrijfstijl

Hallo muur is een mooi geschreven autobiografisch verhaal, met hier en daar een quote om in te lijsten. De schrijfstijl leest heel prettig en vlot - mede door de korte hoofdstukken. De ik-persoon kijkt met enige zelfrelativering naar zichzelf en is ook niet vies van een beetje humor. Dat is fijn.

"Als iemand me vraagt waarom ik zo stil ben, zou ik moeten antwoorden dat ik luister naar de liedjes in mijn hoofd."

Tijdens het lezen wist ik af en toe niet zo goed of ik nu moest lachen of moest huilen. Het levensverhaal is erg triest. Soms moest ik echt even stoppen met lezen omdat het me te veel werd. Vaak omdat het erg pijnlijk is om te lezen hoe hij zichzelf in de kreukels helpt. Het is zielig, maar niet altijd de soort om medelijden mee te hebben.

Een herhaalde strijd

Tegelijkertijd begon ik me ook te irriteren aan het hoofdpersonage. Waarom stopt hij niet eerder met drinken? Het verhaal heeft veel herhalingen. Het is steeds hetzelfde liedje met veel te veel drinken, zat zijn en een kater hebben. Als lezer kun je je op een gegeven moment echt wel een voorstelling maken van de situatie.

Desalniettemin vind ik het dapper van de auteur om zo’n eerlijk kijkje in zijn leven te bieden. Natuurlijk heb je als lezer te raden welke passages echt zijn en welke niet, maar het blijft een rauw en harde vertelling van een alcoholverslaving. Ik werd geraakt door Hallo muur, maar genoot er niet altijd even veel van.

Het feit dat de auteur de muur aanspreekt in zijn boek vind ik heel tof gedaan. Als lezer ben jij eigenlijk die muur - ook jij kunt geen commentaar geven of terug praten, maar tegelijkertijd voel je je wel aangesproken.

Een pijnlijk eerlijk relaas van een ex-alcoholverslaafde ★★★

Deze recensie verscheen ook op Boekvinder.be.