Onderhoudend

Marian de Haan is werkzaam bij de archiefdienst voor Kennemerland en gebruikt de kennis die zij uit de archieven heeft opgehaald in haar serie over schepen Damyaen Roosvelt. Moord in hoge kringen speelt zich af in het jaar 1379. Als schepen (een bestuurder uit vroegere tijden) is Damyaen betrokken bij het bestuur en de rechtspraak in het fictieve stadje Duynhaven dat veel met het verleden van Haarlem gemeen zou hebben. Soms ben ik heel benieuwd wat de historische grondslag is van dit boek.

Het derde deel in deze serie gaat eigenlijk nog meer over een oom van Damyaen: Jan Willem Floryszoonszoon, beter bekend als Houtepoot omdat hij met een kunstbeen loopt. Damyaen heeft geen hoge dunk van zijn oom. Houtepoot vervangt de schout die op reis is. In het boek vinden er vervolgens een heel aantal misdrijven plaats waaronder brandstichting, opstand en drie moorden. Daarop kan Houtepoot zijn tanden stukbijten. Geen van de misdrijven staan met elkaar in verband zodat deze historische detective vooral een opsomming is van de werkzaamheden die inzicht geven in de onconventionele manier van werken van schepen Houtepoot. Vooral bij de laatste moord die opgelost wordt, heeft hij het probleem hoe hij de dader veroordeeld krijgt want mensen van adel moeten in de regel een betekentenis afleggen om veroordeeld te kunnen worden.

Moord in hoge kringen is eenvoudig van stijl, gegarneerd met de gewenste hoeveelheid humor en daardoor onderhoudend. Hoewel ik het gebrek aan samenhang tussen de misdrijven mis, blijft het boek boeien. Marian de Haan slaagt er met verve in de veertiende eeuw te doen herleven. Dit komt ook ten dele omdat de uitgeverij een overzicht van alle personages en een plattegrond van Duynhaven heeft meegegeven. Dankzij deze informatie lukt het beter om in het boek in te leven. Alleen het morele aspect van het boek roept vraagtekens op. Voorbeeld: aan de ene kant is Jan Houtepoot een zeer vroom gelovig persoon, tot het bijgelovige aan toe, aan de andere kant gaat hij er prat op dat hij zijn vrouw bedriegt met andere vrouwen. Ik vraag me af in hoeverre die combinatie in die tijd een geaccepteerd verschijnsel was.

Voor mij was dit het eerste boek dat ik van Marian de Haan las. Ze schreef in de serie over Damyaen Roosvelt al twee boeken en een vierde is in voorbereiding. Na het lezen van Moord in hoge kringen komt ze zeker op de lijst van auteurs waar ik in de toekomst meer van wil lezen.