Clichés

Commisaris Pieter van In is met zijn vrouw Hannelore voor een romantisch weekend in Venetië als in die stad een Belg wordt vermoord. Het slachtoffer is Filip Vandecasteele die eigenaar was van een visverwerkingsbedrijf. Ook hij was een weekendje in Venetië, samen met Annie Duprez. Was zij zijn liefje? Omdat ze alleen Nederlands spreekt, roept de Venetiaanse politie de hulp in van Pieter van In. Kort daarna verplaatst het onderzoek zich naar de Belgische kust.
In Oostende verdiept Van In zich in de gesloten wereld van zeebonken en hun gewillige vrouwen. Het lijkt af en toe of niemand met zekerheid kan zeggen wie zijn of haar biologische ouders zijn. Verdachten zijn er in eerste instantie in overvloed. Zoals de zoon en de broer van Vandecasteele. De ene is een drugsverslaafde kunstenaar, de ander een rokkenjager van het ergste soort.
Bankroet is geschreven vanuit een alwetende verteller. Aspe geeft het ene moment inzicht in de zielenroerselen van het ene personage, het andere moment van een andere hoofdrolspeler. Daar voegt de schrijver ook nog zijn eigen bespiegelingen aan toe. Soms is dat beter geslaagd dan de andere keer. Onbenullig zijn opmerkingen als "Tot op vandaag had niemand een afdoend antwoord gevonden op de vraag waarom de tijd sneller ging naarmate de mens ouder werd" en "roken schaadt de gezondheid en je gaat er wellicht na een tijdje van dood, maar rokers blijven tenminste functioneren."
Gerookt wordt er dan ook veel in Bankroet, terwijl de hoofdpersonen zich graag volgieten met Duvel of vrouwen met de ogen uitkleden. Deze nieuwe detective van Pieter Aspe houdt de liefhebber niettemin van begin tot eind in de ban van het onderzoek. Maar het lukt de schrijver niet om de clichés te overstijgen. Wellicht is dat ook niet wat zijn fans van hem verwachten.