Een redelijke goede politieroman

Met Grensgeval levert de in Utrecht geboren Bert Muns zijn vierde politieroman af met Francien van Anshem in de hoofdrol. In dit boek wordt deze in de Domstad woonachtige agente geconfronteerd met een bende die nergens voor terugdeinst en die daardoor in conflict komt met andere individuen uit de onderwereld. Het gevolg is de dood van Benny Brood, de zoon van de zestigjarige Arie Brood die net uit de gevangenis is ontslagen. Vader Brood zweert wraak.

In de 250 bladzijdes die de roman telt, komt het stereotype en sensationele beeld van politiewerk naar voren: men neme een flinke dosis achtervolgingen, voeg er de nodige schietpartijen aan toe, boeven die elkaar verlinken, en een mespuntje humor, goed roeren en je hebt een spannende politieroman! Personages met bijnamen als Peuk en Halfje Wit suggeren dat ze zo uit de Baantjer geplukt zijn. Grensgeval zit echter beter in elkaar. Je zou het kunnen zien als een veredelde Baantjer. Ook gaat het hier niet om "wie is de dader" want die vraag wordt al in het begin beantwoord. De spanning zit meer in de vraag hoe het af zal lopen ondanks alle verwikkelingen.

Voor wie van redelijk wat actie in een boek houdt, is Grensgeval zeker te proberen waard. Het is een prettig leesbare roman die zichzelf niet verliest in het uitpluizen van karakters. De snelle afwisselingen van scènes houdt je voortdurend alert op wat er in totaliteit gebeurt. Met andere woorden, ondanks het stereotype beeld dat Muns schetst, levert hij een redelijk goede politieroman af.