Dochter van de libelle

Na het eerste deel: de laatste libelle, wilde ik dit verhaal graag lezen over de dochter Honey.

Ik geef het 4 sterren, 3 vind ik te weinig maar het is geen verhaal waarvan ik na de tijd zeg wauw, die moet je lezen! Maar toch wel het lezen waard is.

Er zit veel geschiedenis in verwerkt, op een fijne manier is dit door de roman heen verwerkt dus geen geschiedenislessen.

Een periode van armoede, dominante mannen die veel macht hadden over vrouwen, oneerlijke wetten en vaak corrupte dienders.

Honey haar ouders; de ene een blauwe en de ander blank zitten gevangen vanwege een wet op rassenschending. Je mocht je niet vermengen met een blauwe. Hier begint het verhaal mee, dochter Honey blijft moederziel alleen achter met de dreiging van een tuchtgevangenis boven haar hoofd.

Boeken zijn haar leven en als ze een advertentie ziet voor een boekbezorgster gaat ze met de trouwe ezel van haar moeder op pad. Boeken brengen hoop, wijsheid en toekomst. Maar geldt dit ook voor Honey?

Verhaal geeft wel denkstof mee, wat een oneerlijke periode is dit geweest met al die wetten door mannen ingesteld en altijd nadelig voor vrouwen. Een tijd waarin de sterkste altijd lijkt te winnen, maar die sterke kun je met wijsheid overwinnen!

Nawoord van de auteur is ook interessant om te lezen.

Geloof is de vogel die het licht voelt en zingt wanneer de horizon nog donker is. Zolang jij je boeken hebt, heb je dat licht bij je.