Spannend, meeslepend boek

Ik heb voor het boek ‘Deadline’ gekozen van de auteur Rachel Ward. Ze is een 64-jarige auteur en actrice uit Australië. In 2006 won ze een literaire prijs op het Frome Festival met een kort verhaal, dat later het eerste hoofdstuk werd van haar debuut Deadline. In het boek ging het over een meisje met de naam Jem die weinig vrienden had, en dat was een bewuste keuze. Waarom zou je vrienden maken om ze achteraf toch terug te moeten afgeven aan de dood? Jem had namelijk een speciale gave, ze kon op mensen hun voorhoofd hun sterfdatum aflezen. Uiteindelijk werd ze toch bevriend met een jongen genaamd Spider. Wanneer ze op citytrip naar Londen gingen geraakte Jem in paniek. Ze zag toen ze stonden aan te schuiven voor het reuzenrad rond haar allemaal mensen met de zelfde sterfdatum, de datum van vandaag, ze waren op de plaats waar later die dag een aanslag zou gebeuren.

Ik vond het boek een zeer verrassend thema hebben, maar ook actueel door het aspect van de aanslagen dat erin zit. Door de huidige omstandigheden in de samenleving, de welgekende corona, zijn we in België gelukkig al enkele jaren aanslag vrij maar het blijft een actueel onderwerp.
In het boek kon je vaak lezen wat er in Jem haar gedachten omging, dat vond ik wel aangenaam omdat je zo het hoofdpersonage veel beter leert kennen. Er werd ook steeds vertelt vanuit het ik-perspectief, wat dus het perspectief van Jem was. Ik vond het boek zo spannend omdat je echt mee in de vluchtactie zit en je hoopt zo dat het goed komt met Spider en Jem, je gaat echt meeleven. Omdat Jem door haar gave wist wat er ging gebeuren konden ze vluchten, maar daardoor vond de politie die dat later op camerabeelden zag hun verdacht en was er een grootschalige zoekactie naar hen gestart. Ze kwamen overal op het journaal en in alle kranten en dat dreef de spanning nog wat op.
Heel af en toe kon je ook in iemand anders zijn gedachten kijken en dan werd het op een bepaald moment in het boek erg verwarrend wie wat dacht of zei vond ik, dat is een klein puntje van kritiek. Er werden ook soms erg moeilijke woorden gebruikt waar ik nog nooit van had gehoord. Ik weet niet of het er echt mee te maken heeft maar het boek was vertaalt door Nederlanders en hun woordenschat verschilt wel eens van de Vlaamse.
Volgens mij wou de auteur ons met dit boek meegeven dat je in het nu moet leven en genieten van elke dag want als je op een bepaald moment op de verkeerde plaats bent kan het zomaar gedaan zijn. Wij weten niet wanneer we zullen sterven, dat kan binnen 50 jaar zijn maar voor hetzelfde geld is het morgen. Geniet van elk moment, is ook een principe waar ik als persoon heel erg achter sta.
Jem bleef steeds nog een beetje afstandelijk bij haar vriendschap met Spider maar het mooiste moment in het boek vond ik toen ze achter de vuilbakken verstopt zaten voor de politie, na al meer als een dag op de vlucht te zijn, en ze vol in zijn armen in tranen uitbarstte en hem echt vertrouwde als vriend. Ze had eindelijk een echte vriend gevonden. Hun karakters zijn erg verschillend, Spider was erg aanwezig en een echte spring in ’t veld met een grote mond en daarover had je Jem die erg ingetogen was.

Ik had dit boek gekozen op aanbeveling van een vriendin van een andere school die het ook voor een schoolopdracht had moeten lezen en ik ben absoluut niet op mijn honger blijven zitten. Het boek neemt je vast een sleurt je helemaal mee in het verhaal. Ik ben absoluut geen gevorderde of ervaren lezer maar dit boek ging er met zijn 300 pagina’s vlotjes door. Klein negatief punt in de schijfstijl, ik vond persoonlijk dat er best wel veel spreektaal werd gebruikt zoals ‘kweeni’ of ‘kan da?’, ook de vragen als ‘Weet je wat Jem bedoelt?’ die de schrijfster plots aan de lezers stelde vond ik zelf wat storend en onnodig.
Maar verder vond ik het een zeer aangenaam boek, een echte aanrader!