Literaire achtbaan!

Deze week las ik een literaire roman met de bijzondere titel ‘Melktanden’ van Emma Curvers. Zo’n titel fascineert meteen en ook het grafisch aantrekkelijke omslag deed me dit boek kiezen uit het grote aanbod dat er inmiddels weer is uitgekomen. Dit is de tweede roman van de jonge Emma Curvers (1985) en u kunt haar verder kennen van haar stukken over cultuur in de Volkskrant en Elle en tot 2017 was zij hoofdredacteur van het online platform voor filmliefhebbers Cineville.

Kort waar het boek over gaat:
Lon heeft het voor elkaar. Ze heeft een vriend, een robot-stofzuiger, een hond en een huis. De muren zijn pas geverfd en het ruikt er naar mogelijkheden. Totdat alles voor haar vriend Philip helemaal niet zaligmakend blijkt te zijn. Voor ze het weet zit ze tegen haar zin in een open relatie, met hem en Xenia. Maar dat laat Lon niet over haar kant gaan. Hoe het verhaal zich daarna ontwikkelt durf ik briljant te noemen en ik heb dan ook vele post-its in het boek geplakt omdat zinnen en scénes om van te smullen in staan.

Curvers schrijft invoelend en met wrange humor over wraak, zusterschap, en de tragiek van het kleine, huiselijke ongeluk. En achtbanen. Waar zij in het echt ook groot liefhebber van is overigens.

Wat quotes van collega schrijvers over haar:

Arnon Grunberg: ‘Curvers heeft humor, gevoel voor stijl en intieme kennis van het are drama van de burgerlijkheid; het futiele verzet ertegen.’
Hanna Bervoets: ‘Emma Curvers schrijft haar personages recht je hart in.’

Uitspraken die ik volledig onderschrijf na het lezen van dit heerlijke en volstrekt originele boek. Wat mij betreft past Curvers moeiteloos in het rijtje jonge veelbelovende schrijfsters als Jente Posthuma, Hanna Bervoets, Alma Mathijsen en Maartje Wortel.