FASCINERENDE HISTORISCHE EN PERSOONLIJKE BESCHOUWING

Wat een fascinerend historisch onderzoek schreef Jos Bours. Een zwarte, zware tijd beschreven in een soepele, mooie schrijfstijl, waardoor zowel inhoud als vorm boeien en je blijft lezen.
'Ineens geen grenzen meer' heeft me veel geleerd over de gitzwarte geschiedenis van het Duitsland van net voor de Eerste- tot aan de Tweede Wereldoorlog. De benadering vanuit het sociaalpsychologische perspectief maakt het boek extra interessant. Hoe was het mogelijk dat zó veel jonge mannen gevangen werden door haat tegen democratie, socialisme, hun vaders en tegen vrouwen? De auteur beschrijft overtuigend hoe – binnen de context van tijd, plaats en politiek – individuele verlangens naar zuiverheid en erkenning een uitweg vonden in gewelddadige verlossingstheorieën en konden culmineren in onbeschrijflijke wreedheid.
Ik bewonder de moed van de auteur om aan het einde van het boek persoonlijk te worden. Door die beschouwing leert de lezer de schrijver beter kennen: waar hij vandaan komt, wie hij was en de weg die hij zélf afgelegd heeft.
Hoe bitter dat de thematiek in het boek door de oorlog in Oekraïne, én alle oorlogen in welk land dan ook, nog steeds actueel is.

Maria Philippens