Schokkend

Een schokkend verhaal, waarbij de lezer tot tranen toe geroerd kan worden. Het meest ontroerend is nog het dankwoord. Prachtig.
Het boek is echter chaotisch geschreven, van de hak op de tak, de indeling is vreemd en er zijn tijdsprongen die soms lastig te volgen zijn en waarbij het jammer is dat het ineens zo plots wordt afgebroken. Ik had graag meer diepgang gehad. De ziekte die de meisjes hadden, is mij nog steeds niet duidelijk. Maar misschien is er juist ook voor deze stijl gekozen, omdat dit is hoe het voelt voor de auteur.
Het verhaal is heel verdrietig, je moet gewoon doorlezen. Het feit dat het autobiografisch is, draagt daaraan bij. Zo pijnlijk en ieders grootste nachtmerrie... Ik voel een diep respect voor Suzan Hilhorst.