Woestijnwind; het angstaanjagende verhaal over bosbranden in Australie

Dit boek was heerlijk om te lezen! De vele personages in het verhaal vond ik geweldig, ze waren zo goed beschreven dat regelmatig het gevoel had dat ik ze echt kende. Ook het rouwverwerking proces van Danny (wiens vader is overleden) vond ik zo realistisch en rauw weergegeven! Dat waren echt de pluspunten dus.

Een minpunt van dit boek vond ik vooral de intro. Een intro die zo rond de 70 bladzijden duurt naar mijn gevoel! Pas vanaf dat aantal bladzijden kwam ik pas in het verhaal. Daarvoor word je overdonderd met veel personages en vage beschrijvingen van Morgan's reach en meer. Ik heb me dan ook vele malen afgevraagd wanneer het verhaal nu eindelijk begint. Het is wel de moeite waard om door deze intro heen te lezen! Want daarna komt het verhaal op gang en word het super spannend door een bosbrand die Morgan's Reach bedreigt. In deze gebeurtenis zijn vele personages die zo heldhaftig handelen dat ik echt bewondering voor ze had.
Een ander minpunt vond ik de vele personages. Het waren er gewoon net wat te veel, waardoor ik me regelmatig afvroeg wie wie ook alweer was.

Hieronder staan de zinnen die mij het meeste raakten of mij iets leerden! (Let op, spoilers ahead!)
'Maar er waren nog meer dingen, die veel kostbaarder waren, dingen als de glimlach van een geliefde, de lach van een kind en de innige tevredenheid die over je neerdaalde als je je bevond op de plek waar je thuishoorde.'
Deze zin beschrijft op een prachtige, kwetsbare manier hoe echt geluk in elkaar steekt.

'De wind blies haar rok weg van haar lange bruine benen, haar bloes was van haar lieftallig geronde schouder gegleden en haar donkere kullen bewogen zachtjes in de wind. Zijn hartslag versnelde toen hij zag hoe de zon haar huid een gouden glans gaf en haar oorbellen en armbanden deed schitteren.'
Deze zin heeft een bepaalde tederheid over zich die ik onmogelijk kan beschrijven...

'Soms was het nodig om in het diepe gegooid te worden om weer een heldere kijk op je leven te krijgen'
Deze levensles is algemeen bekend maar desondanks de moeite waard om hier te benoemen.

'Mijn moeder is op dit moment bijzonder ongerust', zei Becky fel, 'maar bezit te veel zelfbeheersing en waardigheid om overal een drama van te maken. Mijn vader zit nog steeds ergens in de outback, Danny word vermist en tot een paar minuten geleden wisten we niet of Terry aan de vuurzee was ontsnapt. Beheers je dus, Sandra, en leer je te gedragen als een volwassene in plaats van als een verwend nest.'
Deze zin spreekt Becky uit tegen Sandra die een drama loopt te maken. Ik vind dit de perfecte manier om iemand iets duidelijk te maken zonder te gaan schelden. Sowieso vind ik Becky een heerlijke personage, omdat ze erg lief is maar ook duidelijk haar woordje kan doen.

'Mijn lieveling', fluisterde ze tegen zijn (Max) koude wang terwijl ze hem begon te wiegen. 'Waarom hebben we nooit... waarom kon je nooit..' Het verdriet was te groot.
Deze zin is zo in en in triest en laat ons zien dat je met sommige dingen in het leven niet te lang moet wachten.

'Hoe vreemd is het toch dat je leven een cirkel is en dat iedereen uiteindelijk altijd terugkeert naar waar hij is begonnen'.
Deze zin vond ik heel angstaanjagend en geruststellend tegelijk.