Een spannend, maar weinig verrassend verhaal

‘De doodsvogel’ is het tweede deel van de Mia Krüger en Holger Munch serie. Het is het vervolg op ‘Ik reis alleen’, maar is ook heel goed als stand alone te lezen.

Het verhaal begint met de vondst van het lichaam van een tienermeisje. Ze ligt naakt, omringd door veren en met een witte lelie in haar mond in het bos. Het is een rituele moord waar zelfs de doorgewinterde rechercheurs Krüger en Munch steil van achterover slaan. Het is het werk van een gestoorde, ziekelijke geest..

‘De doodsvogel’ opent met een mysterieuze en spannende proloog waarmee meteen de toon wordt gezet. Het is geen zenuwslopend verhaal, maar desondanks zorgen de plotwendingen en steeds verder toenemende spanning er wel voor dat je door blijft lezen en steeds nieuwsgieriger wordt naar de afloop en de identiteit van de verknipte moordenaar. De beeldende schrijfstijl zorgt er daarnaast voor dat het verhaal tot leven komt en de lezer echt mee wordt genomen in het verhaal.

Het verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld en deze perspectiefwisselingen zorgen ervoor dat er voldoende snelheid in het verhaal zit en dat je als lezer het verhaal vanuit verschillende invalshoeken volgt. Daarnaast lopen er, naast het moordonderzoek, persoonlijke verhaallijnen door het boek heen en deze voegen extra verdieping aan het verhaal toe. Op die manier krijgt de lezer namelijk een kijkje in het persoonlijke leven van Holger, Mia en Miriam. De personages worden echter helaas niet verder uitgediept dan in het vorige boek; ze maken geen ontwikkeling door en ze dealen met dezelfde problemen en demonen als in het eerste deel. Dit kan ervoor zorgen dat de personages hun sympathie verliezen en de lezer gaan vervelen. Ook zorgt de samenloop en optelsom van hun ellende soms voor ongeloofwaardigheid en dat doet afbreuk aan het verder originele verhaal.

Ik ben nieuwsgierig naar het volgende deel, maar hoop wel dat de auteur daarin origineler en verrassender is!