Ontroerend, heftig en muziek...

Titel: De gave van Hanna Mendel
Auteur: Suzy Zail
Uitgever: Karmijn
Genre: Oorlogsroman
Categorie: YA
‘Zorg voor elkaar en kom veilig thuis.
En als je terug bent vertel dan aan iedereen wat je gezien hebt en wat ze ons hebben aangedaan.’

Dit zijn de eerste regels die je leest als je het boek opent, meteen pakkend, confronterend, en maakt benieuwd naar wat er komen gaat.
De auteur is onrechtstreeks met de Holocaust geconfronteerd geweest door het feit dat haar vader in een kamp in Auschwitz heeft gezeten.
Doch, hij heeft er pas over verteld toen hij wist dat hij nog maar een half jaar te leven had, dit geeft ook meteen aan wat een impact en blijvende littekens deze gruwelijke ervaringen met zich meebrengen.
Woord van de auteur: Nooit eerder had hij mij over zijn ervaringen tijdens de Holocaust verteld, hij was altijd van mening geweest dat hij de verschrikking het beste te boven kon komen en een nieuw leven in Australië kon opbouwen door alles achter zich te laten.
Er is een manier om te garanderen dat het niet weer gebeurt: erover blijven praten, en erover schrijven.
Dit is dan ook wat ze gedaan heeft.
Het boek heeft als doelgroep jongvolwassenen, maar het heeft zeker de potentie om een veel groter publiek te bereiken.
Het eerste wat je ziet is natuurlijk de cover, die is zonder meer opvallend te noemen, één die met recht en reden in het oog springt en op een mooie wijze al veel aspecten van het boek weergeeft.
Het verhaal is geschreven vanuit het oogpunt en ervaringen van de 15 jarige Hanna Mendel.
Ze wordt samen met haar vader, moeder, zus en vrienden gedeporteerd naar Auschwitz.
Het is heel beeldend en toegankelijk geschreven zonder ‘te éénvoudig’ of ‘saai’ te zijn.
Opvallend is ook hoe de auteur ondanks alle leed, pijn en verschrikkingen die haar vader heeft moeten doorstaan, toch een onderliggende boodschap van hoop en humaniteit meegeeft door middel van het personage Karl, de zoon van de meedogenloze commandant.
Twee personages die ondanks hun familieband haaks op elkaar staan, alsof ze wil meegeven niet iedereen over dezelfde kam te scheren, dat er aan de andere kant van het kamp eveneens ‘lijden’ en ‘medeleven’ was.
Dit vind ik persoonlijk heel moedig en bewonderingswaardig als dochter ‘van’ zijnde.
Door dit gegeven heb ik me vaak de vraag gesteld of het verhaal van de vader hier enige invloed op heeft gehad.
De personages zijn heel mooi uitgelijnd, hebben elk hun eigen ziel en karakter, dit maakt dat men zich heel goed kan inleven, zo goed dat het wel lijkt of je erbij bent.
Al je zintuigen zijn alert, je proeft, ruikt, voelt, hoort en ziet alle verschrikkingen, de wanhoop, de koffie die naar slootwater smaakt, de stank, de pijn, het gejammer, maar ook al het andere, verwondering, een vleugje hoop, muziek die je naar andere werelden voert, gevoelens die nog niet gekend zijn, maar niet vallen te ontkennen, die tegelijkertijd ongehoord, ontoelaatbaar, zelfs 
beschamend zijn, en dit door onlosmakelijke invloeden van buitenaf, twee werelden die gruwelijk verscheurd zijn.
De auteur is erin geslaagd om een allround boek over Auschwitz te schrijven met weliswaar fictieve personages, maar door haar hand komen ze tot leven als geen ander.
Een stuk geschiedenis die nooit of te nimmer vergeten mag worden.
Dus lees, schrijf en vertel…