Lezersrecensie
Moeilijk weg leggen
Martijn en Kim hebben een affaire.
Zij spreken regelmatig af in kamer 305 tot Kim op een dag een dode vrouw aantreft in die kamer.
“Half en half had ik verwacht bij terugkomst bij het hotel een hoop tumult aan te treffen, maar het parkeerterrein ligt er net zo verlaten bij als twintig minuten geleden.”
Eva heeft een moeizame jeugd waarin haar jongste broertje het hart van haar oudere broer als donororgaan ontvangt.
“… iemand met een donorhart die zei: ‘Als ik zeg dat ik de energie van mijn donor kan voelen, bedoel is eigenlijk dat het net is alsof ik haar ben en zij mij…’”
Wie is de grote onbekende? Wat is de relatie met Martijn, Kim of Eva?
Naast de vrouw die in kamer 305 wordt gevonden worden na verloop van tijd meer slachtoffers gevonden. Wat hebben zij gemeen? Waarom zijn juist zij het slachtoffer? Of is het gewoon toeval?
Kamer 305 neemt je mee in de levens van Eva, Martijn, Kim en een onbekend persoon. Het verhaal is geschreven in korte hoofdstukken waarbij je leest vanuit het gezichtsveld van de 4 hoofdpersonen. In het begin wordt terug gegaan naar het verleden van Eva en schakelt het vrij snel door naar het heden van Kim en Martijn. Lastig in dit stuk was dat de verhaallijn van Eva nog wel in het verleden verder ging, waardoor je niet alleen van persoon wisselde, maar ook van periode waarin het zich afspeelt. Dit is echter alleen in de eerste hoofdstukken. Het verhaal gaat daarna snel door in dezelfde periode voor alle personages.
De spanning is hoog, het verhaal is dusdanig opgebouwd dat je het boek niet weg wilt leggen, maar wilt weten wat er daarna gaat gebeuren. Als je denkt dat er uit bent wordt weer nieuwe informatie gegeven waardoor je toch weer gaat twijfelen. Net als je denkt dat alles rustig is wordt nog een saillant detail gepubliceerd.
“Mijn hart ligt als een ijsklomp in mijn borst. Kim slaat in ontzetting haar handen voor haar mond. Ze kokhalst.”
Zij spreken regelmatig af in kamer 305 tot Kim op een dag een dode vrouw aantreft in die kamer.
“Half en half had ik verwacht bij terugkomst bij het hotel een hoop tumult aan te treffen, maar het parkeerterrein ligt er net zo verlaten bij als twintig minuten geleden.”
Eva heeft een moeizame jeugd waarin haar jongste broertje het hart van haar oudere broer als donororgaan ontvangt.
“… iemand met een donorhart die zei: ‘Als ik zeg dat ik de energie van mijn donor kan voelen, bedoel is eigenlijk dat het net is alsof ik haar ben en zij mij…’”
Wie is de grote onbekende? Wat is de relatie met Martijn, Kim of Eva?
Naast de vrouw die in kamer 305 wordt gevonden worden na verloop van tijd meer slachtoffers gevonden. Wat hebben zij gemeen? Waarom zijn juist zij het slachtoffer? Of is het gewoon toeval?
Kamer 305 neemt je mee in de levens van Eva, Martijn, Kim en een onbekend persoon. Het verhaal is geschreven in korte hoofdstukken waarbij je leest vanuit het gezichtsveld van de 4 hoofdpersonen. In het begin wordt terug gegaan naar het verleden van Eva en schakelt het vrij snel door naar het heden van Kim en Martijn. Lastig in dit stuk was dat de verhaallijn van Eva nog wel in het verleden verder ging, waardoor je niet alleen van persoon wisselde, maar ook van periode waarin het zich afspeelt. Dit is echter alleen in de eerste hoofdstukken. Het verhaal gaat daarna snel door in dezelfde periode voor alle personages.
De spanning is hoog, het verhaal is dusdanig opgebouwd dat je het boek niet weg wilt leggen, maar wilt weten wat er daarna gaat gebeuren. Als je denkt dat er uit bent wordt weer nieuwe informatie gegeven waardoor je toch weer gaat twijfelen. Net als je denkt dat alles rustig is wordt nog een saillant detail gepubliceerd.
“Mijn hart ligt als een ijsklomp in mijn borst. Kim slaat in ontzetting haar handen voor haar mond. Ze kokhalst.”
1
7
Reageer op deze recensie
