Deja vu gaat over vriendschap: twee vriendinnen (Dianne en Eva) die in hun jeugd als zusters leefden, maar langzamerhand uit elkaar zijn gegroeid. Eva, de hoofdpersoon uit het boek, heeft in het begin nog de illusie dat ze haar vriendin door en door kent, maar ontdekt dat ze de innige band met Dianne is kwijtgeraakt en dat Dianne verwikkeld is geraakt in duistere zaken.
Het is een oppervlakkig boek, zonder ziel. De eerste 200 pagina's zijn slaapverwekkend: veel herhalingen, er gebeurt niets. De tweede helft van het boek is iets spannender, maar het mist diepgang en inleving. Het blijft afstandelijk en rationeel, waardoor je als lezer niet gepakt wordt. Het boek bevat uitgebreide beschrijvingen van situaties en mensen, maar de psychologie ontbreekt: waarom maakt Eva de keuzes die ze maakt? Waarom is ze in de ene situatie een held en in de andere niet? Waarom is ze zo afwachtend, terwijl ze toch journalistenbloed in zich heeft? Waarom blijft ze zo onderkoeld terwijl ze geweldadig wordt ontvoerd en vastgehouden en ze haar vriendin ziet sterven? De hoofdpersoon Eva is op die manier volstrekt ongeloofwaardig. Bovendien bevat het boek veel toevalligheden: op de kritische momenten is er telkens plotseling een redder ter plaatse. Een boek om snel weer te vergeten.